“““ ညိွဳ႕ငင္မွဳေနာက္ မလိုက္လို ”””

၁။ ညိွဳ႕မဂၢဇင္းထြက္လာသည္။ မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ “သတိ၊ အရြယ္မေရာက္ေသးသူမ်ား မဖတ္ရ” ဟု အ တိ အလင္းပါလာသည္။ လွ်ပ္တျပက္တြင္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးပါလာသည္။ ဘာေတြေျပာမည္ စိတ္ မ၀င္စား၍ မဖတ္ပါ။ သို႕ေသာ္ The Voice ဂ်ာနယ္၀ယ္ ေကာက္ႏွဳတ္ခ်က္ အျဖစ္ပါလာသည္။ သူေျပာေ သာ စကားထဲတြင္ “အနဳပညာေလာကတြင္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳ ဟူေသာ စကားလံုးျဖင့္ ကိုင္ေပါက္ျခင္း ခံေနရသည္” (စာေခ်ာရန္ စကားလံုးအနည္းငယ္ ျပန္စီထားသည္မွအပ မူရင္း အဓိပၸါယ္ မေျပာင္းပါ) ဟု ဆိုသည္။ လံုေလာက္ပါၿပီ။ ထိုအခါ ျမန္မာ ပရိသတ္ တစ္ဦး အေနျဖင့္ ေျပာျပခ်င္သည္မ်ားရိွလာသည္။

၂။ ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမွဳ၊ အေနာက္တိုင္း ယဥ္ေက်းမွဳ စေသာ ေပတံမ်ားျဖင့္ တိုင္းတာ မျပလိုပါ။ လူသား တစ္ဦး အေနႏွင့္သာ လူ႕က်င့္၀တ္ဆိုင္ရာေထာင့္မွ ေျပာလိုပါသည္။ ေယာက်ားပီပီ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ကိုယ္ ကာယ အလွကို ၾကည့္လိုသည္။ တင္းတင္းမို႕မို႕၊ ေျဖာင့္ေျဖာင့္စင္းစင္း မ်ားကို ရင္ခုန္လိုပါသည္။ သို႕ေသာ္ အခါခပ္သိမ္း မခုန္လိုပါ။ မိမိ အခန္းတြင္း လံုၿခံဳရာ အရပ္တြင္သာ ထိုဆႏၵမ်ားျဖင့္ မ်က္လံုးကို မထိန္းခ်ဳပ္ပဲ ၾကည့္လိုပါသည္။ မိမိ၏ တူ၊တူမမ်ားႏွင့္ လမ္းေလ်ာက္ခ်ိန္၀ယ္ လမ္းေဘး ဆိုင္းဘုတ္ေပၚမွ ျပသထားေသာ ထိုစိတ္လွဳပ္ရွားဖြယ္ အလွကို မၾကည့္လိုပါ၊ မိဘ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ဇာတ္ကားအတူ ထိုင္ၾကည့္ ခ်ိန္ ၀ယ္ အသည္းတုန္အူတုန္ ျဖစ္ေစေသာ ခ်စ္မွဳေရးရာ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ကို မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာ င္ျဖင့္ မၾကည့္လိုပါ။ ထိုမွ်မကေသးပါ။

၃။ ထို အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ေျပာသလို ျမန္မာႏိုင္ငံ၀ယ္ ညစ္ညမ္းမွဳႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဓာတ္ပံု၊ စာ စသည္ တို႕ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဥပေဒ အတိအက်မရိွပါ။ သို႕ေသာ္ ညစ္ညမ္းမွဳသည္ ဥပေဒျဖင့္ ျပဌာန္းရမည္ေလာ၊ အသိျဖင့္ ျပဌာန္းရမည္ေလာ။ လူျမင္ကြင္းတြင္ “အေလး မစြန္႔ရ” ဟု ဥပေဒ မရိွသည့္အတြက္ လူလည္ေ ကာင္တြင္ အေလး စြန္႔မည္ေလာ။ အခ်ိဳ႕ ကိစၥမ်ားသည္ ဥပေဒျဖင့္ ခ်ဳပ္ပါမွ ဟူ၍ စကားမကပ္ပဲ လူ႕ယဥ္ေ က်း မွဳျဖင့္ ဆင္ျခင္ ၾကည့္ရပါမည္။ ထိုအခါ ေစာေစာက “ကိုင္ေပါက္ ခံေနရသည္ဆိုေသာ ျမန္မာ့ ယဥ္ေ က်းမွဳ” ဆိုသည့္ စကားလံုးႀကီးက ၀င္လာသည္။

၄။ အမွန္စင္စစ္ ညွိဳ႕ မဂၢဇင္းတြင္ ပါေသာ ပံုမ်ားသည္ ယေန႕ ေမာ္ဒယ္ အမ်ားစု၏ အြန္လိုင္းတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေ နေသာ “ေကာ့ေကာ္ကံကား” ပံုမ်ားကို မမွီပါ။ သို႕ေသာ္လည္း မဂၢဇင္း၏ ရည္ရြယ္ရင္းသည္ “လိင္မွဳ ကိစၥကို ျပည္သူအတြင္း ခ်ျပလိုျခင္း” သာ ျဖစ္၍ ကန္႕ကြက္ဖြယ္ ကိစၥ သာျဖစ္ပါသည္။ ပုဂံေခတ္တြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ရင္ရွားျဖင့္ ေနပါသည္။ သို႕ေသာ္ မည္သည့္ လိင္ကိစၥ ကိုမွ ဖိတ္ေခၚျခင္း မဟုတ္၊ သူ႕ဓေ လ့  အတိုင္းသာ ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႕ေခတ္တြင္ ေမာ္ဒယ္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ သ က္သက္ကို ႏွဳတ္ခမ္းေလးအား  လွ်ာေလးသပ္၍ ဓာတ္ပံုရိုက္လာသည္။ မည္သည့္ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အ ပိုင္းမွ် မပါေသာ္လည္း ရည္ရြယ္ရင္းသည္ လိင္စိတ္ႏိုးၾကြေစရန္သာျဖစ္၍ သားအမိ အတူၾကည့္၍ မသ င့္ေတာ္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ညွိဳ႕ မဂၢဇင္းကို ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳ ေပတံျဖင့္ မတိုင္းပဲ လူသားယဥ္ေက်းမွဳျဖင့္ တို င္းကာ ကန္႕ကြက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

၅။ တစ္ဖန္ ထို “ညွိဳ႕” ကို Sex Education မဂၢဇင္း အျဖစ္ေလွ်ာက္ထားမည္ဟု ဆိုပါသည္။ “ေရာခ်” ျခင္း ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ လိင္ပညာေရးဟူေသာ အသံုးသည္ “ကာလီဒါသ၏ ၾကာျခည္ သဘာ၀” ကဲ့သို႕ေသာ္ လိင္ မွဳေရးရာ ခ်စ္နည္းႀကိဳက္နည္းမ်ား သင္ၾကားေပးမည့္ သေဘာျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ပညာေပး မွဳ အားနည္းေနေသာ “မ်ိဴးဆက္ပြား က်န္းမာေရး Repreoductive Health ” မဟုတ္ပါ။ ရွင္းေအာင္ေျပာ ရလွ်င္ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေရာဂါ မ၀င္ေအာင္ အကာအကြယ္ သံုးရမည္၊ အတူေနၿပီး ကိုယ္၀န္ ရိွမလာေစရန္ မည္သည့္ေဆးေသာက္ရမည္ကို သိျခင္းသည္ မ်ိဳးဆက္ပြားက်န္းမာေရး အသိ မဟုတ္ပါ။ မိမိ ေဖာက္ျပန္ခ် င္ သ လို ေဖာက္ျပန္ရန္ လက္နက္ရွာေဖြ တပ္ဆင္ ထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ လပ္မထပ္မီ အတူေနျခင္း (စေသာ မ်ိဳးဆက္ပြား ျပႆနာမ်ား) ၏ အေကာင္း အဆိုး အက်ိဳးအျပစ္ကို ခြဲခြဲျခားျခား သိၿပီးမွ ေလွ်ာက္မ ည့္ လမ္းကိုေရြးခ်ယ္ႏိုင္ျခင္းသည္သာ မွန္ကန္ေသာ အသိ ျဖစ္ပါမည္။ မ်ိဳးဆက္ပြားက်န္းမာေရး အသိကို ေ ပးမည္လား၊ လိင္ႏွိဳးဆြနည္းကို ေပးမည္လား ရွင္းလင္းစြာ ျမင္သာေနေသာ ညိွဳ႕ ကို မႀကိဳဆိုႏိုင္ပါ။

၆။ ထပ္၍ ဆိုရမည္မွာ “အခ်ိဳးကိစၥ” ျဖစ္သည္။ ဆရာၿငိမ္းေက်ာ္ေျပာဘူးေသာ စကားကိုပင္ ျပန္ေျပာရ ပါ မည္။ လူဆိုးသည္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုလံုး၊ ၀တၱဳ တစ္ပုဒ္လံုး ယုတ္ယုတ္မာမာ ျပဳခဲ့ၿပီးမွ ေနာက္ဆံုးစာ မ် က္ႏွာ၀ယ္ ေနာင္တတရားရ၍ ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လံုး ေကာင္းမြန္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနသြားေလ သတည္း လုပ္၍ မရပါ။ ထို႕အတူ မဂၢဇင္း တစ္အုပ္လံုး လိင္ႏွိဳးဆြေသာ စာမ်ား၊ ပံုမ်ားထည့္ၿပီးမွ စာေလး ေလးငါးေၾကာ င္းျဖ င့္ ကူးစက္ေရာဂါ မျဖစ္ေအာင္ဆိုသည္မ်ိဳး လာမလုပ္ေစခ်င္ပါ။ အခ်ိဳးပ်က္ေနပါသည္။ ပြင့္ပြင့္လင္း လင္း ေျပာရလွ်င္ က်န္းမာေရး မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ထားေသာ အရွက္မဲ့ မဂၢဇင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ ပေလးဘိြဳင္း မဂၢဇင္း လုပ္ရန္ ပထမေျခလွမ္း လွမ္းလာျဖင္းျဖစ္သည္။

၇။ သူရို႕ဆီ၀ယ္ ထိုသို႕ မဂၢဇင္းမ်ား မရိွမဟုတ္ပါ။ ရိွပါသည္။ သို႕ေသာ္ သူရို႕ဆီ၀ယ္ လြတ္လပ္မွဳႏွင့္ တာ၀ န္ ယူမွဳ မွ်ပါသည္။ မိဘႏွင့္ အတူၾကည့္သင့္ေသာ ရုပ္ရွင္၊ မိသားစု အတူၾကည့္သင့္ေသာ ရုပ္ရွင္ ၊စာအုပ္ ခြဲထားေပးသည္။ ၁၈ႏွစ္ ျပည့္လွ်င္ မိဘႏွင့္ အတူမေနေတာ့ၿပီ။ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ယူႏိုင္ၿပီ။ ဤႏိုင္ငံ၀ယ္ ဖခင္က စာအုပ္ဖတ္ျပ၍ မိသားစု၀ိုင္းနားဆင္ၾကသည္မ်ိဳး ယခုအထိရိွေသးသည္။ တီဗီေရွ႕၀ယ္ စကား၀ိုင္း ဖြဲ႕ၾကသည္။ တဆက္တည္း တြဲပါေနေသာ ကိစၥမ်ားကို မရွင္းသာေသးပဲ အေလာတႀကီး ေျခလွမ္း လို က္ျခ င္းသည္ အဖူးကို အပြင့္ဘ၀ မေရာက္မွီ ခူးလိုက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။

၈။ ျမန္မာ့ ရုပ္ရွင္ ဗီဒီယိုတို႕၏ အရည္အေသြးက်ဆင္းလာမွဳကို ယခင္က စက္ကိရိယာေၾကာင့္၊ နည္း ပညာေၾကာင့္၊ ေငြေၾကးေၾကာင့္ဟု ဇြတ္မိွတ္ ျငင္းၾကသည္။ သည္ဘက္ပိုင္းတြင္မွ လိုပါေသးသည္ဟု မပြင့္တပြင့္ ၀န္ခံလာၾကသည္။ အမွန္စင္စစ္ ျပည္သူကို ပညာေပးရမည့္ မီဒီယာသည္ ျပည္သူ႕အႀကိဳက္ လိုက္ေနျခင္းေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္းပါ၀င္ပါသည္။ ရုပ္ထု ေအာက္ခံခံုႏွင့္ ဥပမာေပးၾကပါသည္။ ေအာက္ခံခံု ႀကီးမား၍ ရုပ္ထုေသးေနလွ်င္လည္း မလွ၊ ေအာက္ခံခံုေသးေန၍ ရုပ္ထုႀကီးလြန္းလွ်င္လည္း ၾကာရွည္မ ခိုင္ႏိုင္။ ေအာက္ခံခံုသည္ ျပည္သူအား ေပးလိုေသာ အသိပညာ၊ မက္ေဆ့ခ်္ ကိုရည္ရြယ္ပါသည္။ ရုပ္ရွင္ ဗီဒီယိုတို႕ နိမ့္ပါးမွဳ လမ္းစ သည္ စာေပနယ္အတြင္းသို႕ ညိွဳ႕ မဂၢဇင္းမွ တစ္ဆင့္ ထိုးေဖာက္ေရာက္ရိွ လာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးအပ္ပါသည္။

၉။ ထို႕ထက္ပို၍ ဆိုရန္မရိွပါ။  ။

သကၠ မိုးညိဳ