(၁)
ေသမင္းဟာ
ရိုင္ဖယ္ကို ပခံုးမွာခ်ိတ္
စာသင္ခန္းတံခါးေတြကို ပိတ္လိုက္တယ္။
(၂)
စာအံသံေတြေ ပ်ာက္ဆံုး
ဗံုးဆံေတြ မိုးခ်န္းသလိုရြာခ်
အမုန္းတရားေတာင္ကုန္းကို
လက္နက္ၾကီးအင္အားသံုးျပီး
သိမ္းပိုက္ဖို့ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။
မ်က္ရည္နဲ့
အေလာင္ေကာင္ေတြေပၚက"အမွန္တရား"
ဘယ္ျပည့္တန္ဆာကေတာင္မွ
ေလးစားမွာမဟုတ္ဘူး။
စစ္ယူနီေဖာင္း ရင္ဘတ္ေပၚ
ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ တံဆိပ္ေတြဟာ
စစ္ေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ေသသြားတဲ့
ကေလးေတြရဲ့ အေရအတြက္နဲ့
ထပ္တူ အခ်ိဳးက်ပါသလား။
စစ္နတ္ဘု၇ားရဲ့ သခ်ာၤကို
ငါ...လက္ခ်ိဳးေရတြက္ေနတယ္။
(၃)
စပါးပင္ပ်ိဳးရမယ့္ေတာင္ယာေျမမွာ
ငါ့အေဖရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အပိုင္းအစ
ျဖစ္သလို ျမွုပ္ပစ္ခဲ့၇တယ္။
အေျမွုာက္ဆံေပါက္ကြဲတဲ့ေနရာက ျမက္ပင္လို
မိသားစုဘ၀ေတြ ျပတ္ထြက္လြင့္စင္ၾက
အေမေရ....ဒီတစ္သက္ေတာ့
ထမင္းလက္ဆံုစားခြင့္မရွိေတာ့ဘူး။
ဦးေခါင္းထက္မွာက်ည္ဆန္ေတြက
နတ္ဆိုးရဲ့ေလခၽြန္သံလို
တရြီရြီျမည္ေနတုန္း
ေျမလႊာေအာက္ကမိုင္းဗံုး
"၀ုန္း" ခနဲေပါက္ကြဲတယ္..။
ငါ့အနာဂါတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ
ေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ့အတူ ျပဳတ္ထြက္လြင့္စင္သြားေပါ့
ငါ့အိမ္ငါျပန္လာတာေလ။
ဒါဟာအသြားမေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ပါသလား။
မ်က္ရည္အ၀ဲသားနဲ့ ေမးခြန္းထုတ္မိ
ငါ့ဘ၀ကေတာ့
ငါ့ဒူးဆစ္လို ငံုးတိတိျဖစ္လိုေ့နေလရဲ့...။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးမိုေခါင္ရပ္၀န္းေဒသမွာ
သားေပ်ာက္တဲ့အေမေတြနဲ့
အေမေပ်ာက္တဲ့သားေတြ
အားလံုးဟာလူအျဖစ္ကေနေလွ်ာက်
တိရစၦာန္ေတြလို အမဲလိုက္ခံေနရတယ္...။
အေမအိုတို့ရဲ့ ငိုေၾကြးသံ
ျမစ္ေသာင္ယံမွာစိးဆင္း
ဧရာ၀တီဟာ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီလို့...။
(၄)
လက္၀ါးကပ္တိုင္ထက္မွာ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတ၇ားကိုသံမွိုနွက္
အာဏာပါးကြက္သားတို့က ကြပ္မ်က္ၾကတာကို
စစ္ပြဲလို့ေခၚတယ္..။
စစ္ပြဲမွာ
ဘယ္သူႏိုင္နိုင္..ဘယ္သူရွံုးရွံုး
ေနာက္ဆံုးမွာ
အမုန္းတရားကပဲ သိမ္းပိုက္.
မိဘမဲ့သြားတဲ့ကေလးေတြကို
ေလာကထဲ ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကတယ္
အို...ေသြးဆာသူတို့
ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သူအေပါင္းတို့
အျပစ္မဲ့သူေတြရဲ့ေသြးနဲ့ ဘိသိက္ေျမွာက္
သူသတ္ကုန္းမွာ ေဆာက္တဲ့နန္းေတာ္ဆီ
ငါတို့ဘယ္ေတာ့မွ လက္အုပ္မခ်ီဘူး...။
(၅)
က်ည္ဆန္ဖိုးေတြထပ္မျဖဳန္းပါနဲ့
ေပါင္မုန့္တစ္လံုးေလာက္၀ယ္ေပးပါ
လက္ပစ္ဗံုးေတြပစ္မယ့္အစား
ငွက္ဖ်ားေပ်ာက္ေဆးတစ္ခြက္ေပးပါ
စစ္ပြဲတစ္ပြဲမွာ
ပထမဦးဆံုးပစ္တဲ့က်ည္ဆန္
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကိုမွန္တယ္။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားက်ဆံုးျခင္းဟာ
ႏိုင္ငံေတာ္စ်ာပနပဲ..။
ကဲ...အလံတစ္၀က္လႊင့္ထူၾက
ကမၻာမေၾကသီခ်င္းဆိုတဲ့အခါ
ငိုသံပါေနရတာေလာက္
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာမရွိဘူးေလ....။
(၆)
မုန္းတီးစိတ္ေတြ
ေနာက္မ်ိဳးဆက္ကို.အေမြမေပးေစရ..အာမဘေႏၱာ..။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးသီလယူသံ
ေကာင္းကင္ထက္မွာညံပါေစ။
ကေလးေတြရင္ထဲကေတာင္းဆုနဲ့
ငါတို့အားလံုး ၀တ္ျပဳၾကရေအာင္
ေမေမ၀ယ္ေပးတဲ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ
၀လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြျခစ္ဆြဲ
ဒီစစ္ပြဲျပီးရင္
ေက်ာင္း.....တက္.....ခ်င္...တယ္...။
Jacqueline Aquamarine
ဒီကဗ်ာကို ေရးသူက ဆရာမင္းခိုက္စိုးစံပါ။
ReplyDeleteJacqueline Aquamarine ကလဲ သူ႔လင့္မွာ ေျပာထားပါတယ္ .... ကၽြန္ေတာ္ က သူ႔ဆီက ကူးလာလို႕ သူ႕နာမည္ပဲ ထည္႕ ထားတာပါ ... သူ႕ နာမည္ကို ကလစ္ လိုက္ပါ ... သူ႔ရဲ မူရင္း လင့္ကိုေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္ .....
Delete