“““ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သလို ေျပာဆိုပါမည္ ”””

(က) 

အဂၤလန္ပရီးမီးယားလိဂ္ကို တာ၀န္ယူက်င္းပေနတဲ့ FA က တာ၀န္ရွိသူေတြ ျမန္မာျပည္ကို ေလ့လာေရး ခ ရီး လာမယ္လို႔ သတင္းရရွိပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ား အားလံုးသိရွိတဲ့အတုိင္းပဲ ေဘာလံုးပြဲေတြကို စီစဥ္ရတာ သိပ္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းစားရတာကိုး။ ကလပ္အသင္းပြဲစဥ္ေတြျဖစ္တဲ့ အမွတ္ေပးပြဲ၊ ႐ံႈးထြက္ဖလားပြဲ၊ လိဂ္ဖ လား၊ ယူ႐ိုပါလိဂ္၊ ခ်န္ပီယံလိဂ္ စတဲ့စတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲေပါင္းစံုကို ခ်ိန္ညႇိၿပီး ပြဲစဥ္ဇယား ေရးဆြဲရတာ အေတာ္ ဦးေႏွာက္စားတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီၾကားထဲ ႏုိင္ငံအသင္းေတြရဲ႕ ေျခစမ္းပြဲေတြ၊ ေျခစစ္ပြဲေတြ၊ ရန္ပံုေငြပြဲေတြက အ ဆစ္ပါေသးတယ္။ ကလပ္အသင္းက တာ၀န္ရွိသူေတြ၊ နည္းျပေတြ၊ မန္ေနဂ်ာေတြနဲ႔ FA ကလူေတြ မၾကာ ခဏ ထိပ္တုိက္ေတြ႔ၾကတာ အားလံုးအသိပဲ မဟုတ္လား။ ေဟာ... အခုၾကည့္စမ္း၊ အဂၤလိပ္ေတြက ပြဲစဥ္ေ ရးဆြဲဖို႔ကို တကူးတက စဥ္းစားေနၾက၊ ႀကံစည္ေနၾက၊ သုေတသနေတြ လုပ္ေနၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို ႔ျမန္ မာႏိုင္ငံမွာ ပြဲစီစဥ္သူေတြက ေတာ္မွေတာ္ဗ်ာ။ ဒါမွ ငါတို႔ျမန္မာေတြကြလို႔ေတာင္ ႀကံဖန္ဂုဏ္ယူမိေသး တ ယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ.... ေခါင္းစဥ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတပ္ၿပီး ပြဲေတြ စီစဥ္လိုက္ၾကတာမ်ား အကြက္ကိုေစ့ေနတာပဲ။ ပြဲစဥ္ထပ္တာမရွိဘူး၊ အေၾကာင္းအရာထပ္တာ မရွိဘူး၊ ေႂကြးေၾကာ္သံထပ္တာ မရွိဘူး၊ လက္ကိုင္ဆုိင္း ဘု တ္ေတြ ထပ္တာမရွိဘူး။ ကဲ... ဘယ္ေလာက္ ေတာ္လုိက္သလဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲ မရွိတဲ့ေန႔ ဆုိတာ မရွိသေလာက္ကို ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေတာင္ ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ လုပ္ေနၾကလို႔။ ခြင့္ျပဳခ်က္သာ ေတာင္း တုိ င္းေပးထားရင္ ရန္ကုန္ကလမ္းေတြလည္း ဘာကားမွ် သြားလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး၊ နယ္ေတြမွာလည္း ကိုယ့္ အ လုပ္ကုိယ္ ဘာမွ်လုပ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကဲ... ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား... အဂၤလိပ္ေတြ လာေလ့လာမယ္ ဆို လည္း ေလ့လာေလာက္ပါတယ္။ မဟုတ္ဘူးလားဗ်ာ။

(ခ)

လက္ပံေတာင္းေတာင္ကိစၥကို မေက်နပ္လို႔တဲ့ မႏၲေလးမွာ သကၤန္း၀တ္ေတြ ဆႏၵျပၾကျပန္ၿပီ။ စတုတၳ မ ႑ိဳင္လို႔ သူတို႔ကုိယ္သူတို႔ ကင္ပြန္းတပ္ထားၾကတဲ့ အေကာင္းစားႀကီးေတြ ေရးထားတဲ့သတင္းေတြ ဖတ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သတင္းမဟုတ္ဘဲ ဟာသေတြျဖစ္ေနတယ္။ ဘာတဲ့.... မႏၲေလးတြင္ သံဃာအပါး ၂၀၀ ေက်ာ္က ဒီမိုကေရစီသံခ်ပ္မ်ားတုိင္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္တဲ့။ ကဲ... ေကာင္းေရာေပါ့ဗ်ာ။ ဆႏၵျပတဲ့လူေတြက ဘုန္းႀကီးေတြပါ၊ အဲဒီဘုန္းႀကီးေတြက ဘာျဖစ္လို႔ သံခ်ပ္ထိုးေနၾကတာလဲဗ်။ ခက္ေတာ့ ခက္ေခ်ၿပီဗ်ိဳ႕။ ပြဲစီစဥ္သူေတြရဲ႕ အကြက္က ဆန္းပါ့ဗ်ာ။ ဘုန္းႀကီးဆိုရင္ ေမတၱာသုတ္ရြတ္တာ၊ ေမတၱာပို႔ၿပီး ဆႏၵျပတာကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က အ႐ိုးစြဲေနေလေတာ့ အခုလို ဘုန္းႀကီးေတြ သံခ်ပ္တုိင္တာကို ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် နားမေထာင္ရေလျခင္းဆိုၿပီး အေတာ္ႀကီးေတာင္ ၀မ္းနည္းမိပါေသးခင္ ဗ်။ ေနာက္ ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သံဗံုးတီးတာေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သီခ်င္းဆိုတာေတြ လာဦးမလားမသိ။

 

(ဂ)

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပြဲစီစဥ္သူေတြကိုေတာ့ မေလးစားပဲကို မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တကယ္ေျပာတာပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ က စႏၵီျမင့္လြင္ မဟုတ္လို႔သာရယ္၊ ႏို႔မို႔ဆိုလို႔ကေတာ့ ဘယ္ရလိမ့္မလဲ... "ေလးစားပါတယ္ ... ေလးစား ပါတယ္..." လို႔ ထေအာ္တာေပါ့ဗ်ာ။ :D ဘုန္းႀကီးေတြက အခု ႏိုင္ငံေရးသံခ်ပ္ကို သံၿပိဳင္ ရြတ္ ကုန္ ၾကၿပီ ။ ေနာက္ဆုိရင္ ဘုန္းႀကီးေတြက ပါေဖာမင့္ေတြ လုပ္ျပၾကေတာ့မယ္။ ေနာက္တစ္ဆင့္က်ေတာ့ လမ္းေပၚ မွာအၿငိမ့္ခံုေထာင္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးျပက္လံုးေတြ ထုတ္ၾကလိမ့္မည္။ အဲ.. ၿပီးရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရး တရားေတြေဟာ လိမ့္မယ္၊ ႏုိင္ငံေရးသင္တန္းေတြ ဖြင့္လိမ့္မယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ ျဖစ္လာႏိုင္သလဲဆိုရင္ သံဃာ့ ညီၫြ တ္ေရးပါတီတို႔၊ သံဃာဒီမိုကေရစီတပ္ဦးပါတီတို႔၊ ေရႊ၀ါေရာင္ပါတီတို႔၊ ေထရ၀ါဒပါတီတို႔၊ အထက္ျမန္ မာျပ ည္ ဘုန္းႀကီးမ်ားပါတီတို႔၊ ၂၀၀၇ မ်ိဳးဆက္သံဃာမ်ားပါတီတို႔ တည္ေထာင္လာၾကလိမ့္မယ္။ ဒီအတုိင္းသာ ဆက္သြားရင္ေတာ့ အဲဒီလိုျဖစ္လာႏိုင္မွာ အေသအခ်ာပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကို ဉာဏ္ေတာ့ ေဟာ ကိန္းထုတ္ လုိက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။

(ဃ)

၂၀၂၁ ခုႏွစ္ေလာက္ေရာက္ရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ထူးျခားမႈေတြျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာ န ျပည္ေ ထာင္စု၀န္ႀကီး အရွင္ဘာညာကြိကြ၊ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး အရွင္ေအဘီစီဒီ၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး အရွင္ဘာညာဘာညာ စတဲ့ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးေတြ ရွိလာႏိုင္တယ္။ လက္ရွိျဖစ္ေနတာေတြကို သံုးသပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မွန္းဆခ်က္ေတြပါ။ အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ လူ/ဘုန္းႀကီး မခြဲျခားဘဲ တန္းတူအခြင့္ အေရးေ ပးေရး ဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားဆႏၵျပမႈ၊ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္မႈ မေတြ႔ရေသးဘူးခင္ဗ်။ လူေတြ ဆႏၵျပတာကိုေတာ့ သူတို႔ လည္း က်င့္သံုးေနၿပီဆုိေတာ့ ေနာက္ဆိုရင္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လာႏုိင္တယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။

(င)

မႏၲေလးမွာ သကၤန္း၀တ္ေတြ ဒီမုိကေရစီသံခ်ပ္တုိင္ၿပီး စီတန္းလွည့္လည္တယ္။ ရန္ကုန္မွာလည္း ဆႏၵေဖာ္ ထုတ္ၾကတာပဲ။ ျမင္းၿခံမွာလည္း သကၤန္းေရာင္တထိန္ထိန္နဲ႔ ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္ လုပ္ေနၾကျပန္သတဲ့။ ဘာမွပူမေနနဲ႔စိတ္ခ် မနက္ျဖန္ေလာက္ဆိုရင္ ပခုကၠဴတို႔၊ စစ္ေတြတို႔ ပါလာလိမ့္မယ္။ ေကာင္းတဲ့ဘက္ က ေတြးေပးလုိက္ပါတယ္။ တို႔ကုိယ္ေတာ္ေတြ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ေတာ့ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီၫြတ္ၿပီး အသက္ ရွည္ရွည္ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအလုပ္ေတြ လုပ္ႏုိင္တာေပါ့လို႔။ မႈတ္ဖူးလား (စိုးျမတ္သူဇာေလ သံျဖင့္ ေမးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ :D)

(စ)

ေထရ္ႀကီး၀ါႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကိုေတာ့ အားနာပါတယ္ဗ်ာ။ တကယ္ပါ။ သူတို႔ေတြချမာလည္း တပည့္ရဟန္းေတြ မလိမၼာေတာ့ ဟိုလူက လာေလွ်ာက္လုိက္၊ ဒီလူက လာေလွ်ာက္လုိက္နဲ႔ သနားဖို႔ေတာင္ ေကာင္းေသးေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြချမာ ေမတၱာရပ္ခံတာေတြလုပ္ရ၊ စံုညီအစည္းအေ၀းလုပ္ၿပီး ပန္ၾကားလႊာေတြ၊ အသိေပးလႊာေတြ၊ ေၾကညာခ်က္ေတြထုတ္ရ လုပ္ၾကရရွာတယ္။ မိမိအတြက္ သံသရာျပတ္ေၾကာင္း၊ တပည့္ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမေတြအတြက္ လြတ္ေျမာက္ရာ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း တရားအားထုတ္တာေတြ၊ တရားျပတာေတြ မလုပ္ႏုိင္ၾကရွာဘူး။ ကုိယ္ေတာ္ေတြ ဆႏၵမျပေအာင္ ဘယ္လိုထိန္းရမလဲ ဆိုတာေတြနဲ႔ပဲ စိတ္ႏွလံုး မသာမယာ ျဖစ္ေနၾကရွာမွာပဲလို႔ ေတြးမိၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အခုပံုအတုိင္းဆိုရင္ ဓမၼစက္နဲ႔ လံုး၀ (လံုး၀) ထိန္းလို႔ မရႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အာဏာစက္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ အခ်ိန္သင့္ေနပါၿပီ။ ပြဲစီစဥ္သူေတြကေတာ့ အႀကိဳက္ေနမွာပါပဲေနာ္။ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု ထပ္ရမွာကိုး။ ရတဲ့ေခါင္းစဥ္ကလည္း ရွယ္ပဲ... ျပည္လံုးကၽြတ္အဆင့္ လုပ္လို႔ရတာကိုး။ (ဆရာႀကီး ေမာင္စူးစမ္းကို ဒီေနရာကေန ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဆရာေျပာခဲ့၊ ေဟာခဲ့၊ ေရးခဲ့၊ ေတြးခဲ့တာေတြဟာ အခုထိ မွန္ေနတုန္းပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးသူငယ္နာ မစင္ေသးတာေတြေရာ၊ လမ္းေပၚႏုိင္ငံေရးေရာ အားလံုးကြက္တိပါပဲခင္ဗ်ား)

(ဆ)

သကၤန္း၀တ္ၿပီး ဆႏၵျပေနၾကတဲ့ကုိယ္ေတာ္ေတြ၊ နဖူးစည္းေတြနဲ႔ ဟိုေအာ္ဒီေအာ္ ေအာ္ေနၾကတဲ့ကိုယ္ေ တာ္ေ တြ၊ ဟိုစာတန္းကိုင္ ဒီစာတန္းကိုင္ လုပ္ေနတဲ့ကုိယ္ေတာ္ေတြ၊ သံခ်ပ္ထိုးၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ေတြ၊ ဟိုနားထုိင္သပိတ္လုပ္လိုက္၊ ဒီနားထသပိတ္လုပ္လုိက္ လုပ္ေနတဲ့ကုိယ္ေတာ္ေတြ၊ စတဲ့ စတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ေတြကို ေမးစမ္းပါရေစ။ ကိုယ့္ထက္ သက္ေတာ္အားျဖင့္၊ ၀ါေတာ္အားျဖင့္၊ ပညာအားျဖင့္၊ သိကၡာအားျဖင့္ ႀကီးျမတ္ေတာ္မူၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက မသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး၊ မအပ္စပ္ပါဘူး၊ မလုပ္ၾက ပါ နဲ႔၊ ၀င္မပါၾကပါနဲ႔လို႔ တားျမစ္ေနတာကို ဘာျဖစ္လို႔ မေလးစားၾကတာလဲ၊ မလိုက္နာၾကတာလဲ။ အစိုးရက တားျမစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ေဒသဆုိင္ရာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက တားျမစ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ လႊတ္ေတာ္က ဆံုးျဖတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက မိန္႔ၾကားေနတာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ ဆံုးမစကားကိုေတာင္ မနာယူတဲ့၊ မလုိက္နာတဲ့၊ မေလးစားတဲ့၊ ေသာက္ဂ႐ုမစိုက္တဲ့၊ ဥေပကၡာျပဳထားတဲ့ သကၤန္း၀တ္ကုိယ္ေတာ္ေတြက လူေတြအတြက္၊ ႏုိင္ငံအတြက္ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာကို ဘယ္လိုယံုရ မွာလဲ၊ ဘယ္လိုအားေပးရမွာလဲ၊ ဘယ္လိုကိုးစားရမွာလဲ။ ေသာက္တလြဲမွ တကယ့္ကို ေသာက္တလြဲပဲ။ သူ႔ဘာသာသူေတာင္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ၊ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ေတြ ေျပာတာကို နားမေထာင္တဲ့၊ အ မိန္႔မနာခံတတ္တဲ့ ကုိယ္ေတာ္ေတြကို ကိုးကြယ္ေနတဲ့လူေတြ၊ ဆည္းကပ္ေနတဲ့လူေတြဟာ ဘယ္အ ဆင့္ ရွိသလဲဆိုတာ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ဆံုးျဖတ္ၾကဗ်ာ။

(ဇ) 

အေပၚကအတုိင္းေျပာခဲ့ေတာ့ က်ဳပ္ကို ေက်နပ္ခ်င္မွ ေက်နပ္ၾကလိမ့္မယ္ဗ်။ က်ဳပ္ကို ဆဲမယ္ဆိုလည္း စဥ္း စား ၿပီးမွဆဲ။ စာဖတ္သူဟာ လူပ်ိဳဆိုရင္၊ အပ်ိဳဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ နားလည္ခ်င္မွ နားလည္လိမ့္မယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြ ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္နားလည္သေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလိုလိုက္ထားတဲ့ မိဘျဖစ္ ပါေစ၊ ကုိယ့္သားသမီးက ကုိယ့္စကား နားေထာင္တာ၊ ကုိယ့္ကို ေလးစားတာကိုေတာ့ လိုခ်င္ၾကသဗ်။ မိ ဘေျပာစကား နားမေထာင္တဲ့သားသမီး၊ ဆရာေျပာစကား နားမေထာင္တဲ့ တပည့္၊ အႀကီးအကဲေျပာ စ ကားကို နားမေထာင္တဲ့ လက္ေအာက္ငယ္သား၊ မန္ေနဂ်ာေျပာစကားကို နားမေထာင္တဲ့၀န္ထမ္း၊ အဲဒီ လို လူေတြဟာ ဘယ္လိုလူေတြလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကေစ ခ်င္တယ္။ ေတြးၾကည့္ ပါဗ်ာ... ေစ့ေစ့ေ တြး ရင္ ေရးေရးေပၚလာပါလိမ့္မယ္။

(စ်)

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမေတြက ဦးဦးဖ်ားဖ်ား စားစရာေသာက္စရာကို ဆြမ္းကပ္တယ္ဆိုတာ၊ တပင္တပန္းရွာေဖြထားတဲ့ ေခၽြႏွဲစာနဲ႔ သကၤန္းေတြ ကပ္လွဴတယ္ဆိုတာ၊ သိမ္ေတြေက်ာင္းေတြ ေဆာက္ လွဴတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶျမတ္စြာသာသနာကို ေလ့လာက်င့္ႀကံ ပြားမ်ားႏုိင္ေအာင္နဲ႔ သိလာတဲ့ အသိေတြ၊ တ ရား ဓမၼေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကို ျပန္ၿပီး လမ္းၫႊန္ႏုိင္ေအာင္၊ ဆံုးမႏုိင္ေအာင္၊ ေဟာျပႏုိင္ေ အာင္ ျဖစ္ တယ္ဗ်။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ "အရွင္ဘုရားတို႔လည္း နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေအာင္ က်င့္ႀကံၾကပါ၊ တပည့္ေတာ္တို႔ကိုလည္း စိတ္ႏွလံုးၿငိမ္းေအးေစမယ့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အၿမိဳက္ေရေအး တရားေတာ္ေတြကို တုိက္ေကၽြးပါ" လို႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ သေဘာပါပဲ။ အခုေတာ့ ကုိယ္တုိင္လည္း ကိစၥၿပီးေအာင္ မက်င့္ႀကံ ဘူး၊ အားမထုတ္ဘူး၊ ဒါယကာ ဒါယကာမေတြကိုလည္း တရားမျပဘူး၊ သံသရာျပတ္ေအာင္ မေဟာႏုိင္ဘူး၊ မေျပာႏုိင္ဘူး။ ဒါယကာ ဒါယိကာမေတြကပ္တဲ့ ဆြမ္းေတြစားၿပီး အဲဒီ ဒါယကာ ဒါယိကာမေတြနဲ႔ အတူလ မ္းေ လွ်ာက္ၿပီး တို႔အေရး ေအာ္ေနတာကေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကပါေတာ့ဗ်ာ။ ကိုယ္ေတာ္တို႔ လမ္းေ လွ်ာက္ဖို႔အတြက္၊ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ဖို႔အတြက္၊ ဆႏၵျပဖို႔အတြက္၊ ထုိင္သပိတ္လုပ္ဖို႔အတြက္ တပည့္ေ တာ္တို ႔တစ္ေတြက ပစၥည္းေလးပါးနဲ႔ ေထာက္ပံ့ရမယ္ ဆိုတာကေတာ့ သိပ္မနိပ္လွဘူးဗ်ာ။ စဥ္းစဥ္းစားစားလည္း လုပ္ၾကပါဦး။ သံသရာျပတ္ေအာင္ က်င့္ႀကံရမယ့္လူေတြက ဆႏၵျပပြဲဆက္ေအာင္ လုပ္ေနတာကေတာ့ တဆိတ္ လြန္လြန္းၿပီးထင္တယ္ဗ်ာ... ေနာ့။

(ည)

ဘုန္းႀကီးေတြကို ေ၀ဖန္ရေအာင္ မင္းကဘာေကာင္လဲ၊ ဘုန္းႀကီးေတြကို မလုပ္ေစခ်င္ရင္ မင္းကုိယ္တုိင္ လာခဲ့ပါလား၊ မင္းက ဗုဒၶဘာသာမွ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ ဒါဟာ ဘုန္းႀကီးေတြကို ေစာ္ကားတာ၊ သံဃာေတာ္ေတြ ကို ၀ါးလံုးရွည္နဲ႔ သိမ္းက်ံဳးရမ္းတာ စတဲ့စတဲ့ ေ၀ဖန္မႈေတြကို ႀကိဳဆိုေနပါတယ္ခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ လိုျပန္ေ၀ဖန္မလဲလို႔ မွန္းဆၿပီး ေစာင့္ဖတ္ရတာလည္း ဖီလင္တစ္မ်ိဳးခင္ဗ်။ ျမင္တဲ့အတုိင္း ေ၀ဖန္ႏုိင္ ပါတ ယ္ဗ်ာ။ အၿမဲတမ္း ႀကိဳဆိုလ်က္ပါ။

(ဋ)

သကၤန္း၀တ္ထားတဲ့ လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ကေတာ့ အားပါးတရ ေ၀ဖန္လိုက္ပါၿပီဗ်ာ။ ငရဲႀကီး လိမ့္ မယ္လို႔ သတိေပးမယ့္ မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း ေစတနာစကား အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာ လို ပါ တယ္။ သို႔ေသာ္ သကၤန္း၀တ္ထားတဲ့ လူေတြကို ေ၀ဖန္တာဟာ ငရဲမႀကီးႏုိင္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ထင္ တာပါပဲဗ်ာ။ ဥပမာေပးပါ့မယ္.... ရဲယူနီေဖာင္း၀တ္ထားတဲ့ အေယာင္ေဆာင္ လူတစ္ေယာက္ ကို ေအာ္ ဆဲ တာဟာ ဘာျပႆနာမွ် မရွိႏုိင္ပါဘူး။ စစ္၀တ္စံု၀တ္ထားတဲ့ အေယာင္ေဆာင္ စစ္သားတစ္ေယာက္ကို သြား ထိုးလို႔လည္း ဘာျပႆနာမွ် မရွိႏိုင္ပါဘူး။ အဲ... ရဲယူနီေဖာင္းနဲ႔ ရဲအစစ္ကို၊ စစ္၀တ္စံုနဲ႔ စစ္သားအ စစ္ကို သြားေစာ္ကားရင္ေတာ့ ျပႆနာရွိႏုိင္တာေပါ့ဗ်ာ။ သံဃာေတာ္ေတြကို ေစာ္ကားရင္ေတာ့ ကၽြန္ေ တာ္ ကုိဉာဏ္ ငရဲႀကီးမွာေပါ့ဗ်ာ၊ အကုသိုလ္ ျဖစ္မွာေပါ့ဗ်ာ။ သကၤန္း၀တ္ထားတဲ့ သံဃာအေယာင္ေဆာင္ေ တြ ကို ေစာ္ကားတာမ်ိဳးကေတာ့ ငရဲႀကီးျခင္း လံုး၀ (လံုး၀) မရွိႏုိင္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။ အဲ... တ က ယ္ လို႔မ်ား ငရဲႀကီးခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း ဒီလိုလူေတြ ရွိေနတဲ့ လူ႔ျပည့္မွာ မေနခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ ငရဲျပည္ မွာ ပဲ ႏိုင္ ငံသားခံယူၿပီး သြားေနလိုက္ခ်င္တယ္။ ဘယ္ငရဲသားကမွ် ငရဲျပည္ကို ေအးေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ ဆႏ ၵေ ဖာ္ ထုတ္တာ၊ စီတန္းလွည့္လည္တာ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္တယ္ဗ်ာ။

(ဌ)

ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္ လားလားမွ်မအပ္စပ္ေသာ ႏုိင္ငံေရးေယာင္ေယာင္၊ အမ်ိဳးသားေရးေယာင္ေယာင္၊ ဘာ သာေရးေယာင္ေယာင္ လုပ္ေနၾကေသာ သကၤန္း၀တ္ထားသည့္ လူစိတ္ေပါက္ေနသူမ်ားကို ကၽြႏ္ုပ္ ကိုဉာဏ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႐ံႈ႕ခ်လိုက္ပါသည္။ ေ၀ဖန္လုိက္ပါသည္။ ျပစ္တင္လုိက္ပါသည္။

(ဍ)

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုကို ေျပာပါရေစ။ "ကၽြန္ေတာ္နားမ လည္ေ သာ  ေမးခြန္းမ်ား" ဆိုတဲ့ ပို႔စ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြန္းမန္႔တစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ တြယ္ ထား တာကို ဖတ္ရပါတယ္။ ေရးတဲ့လူကလည္း အေတာ့္ကို ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့ ေလသံနဲ႔ပါ။ သူ႔ကို အျပည့္အ၀ နား လည္ေပးပါေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ေရးထားတာ ဖတ္ရ၊ ေတြ႔ ရ ရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလုိ ျဖစ္တတ္လို႔ပါ။ ေမာင္နဲ႔ႏွမ၊ သားနဲ႔အမိ ဖတ္လို႔မရတဲ့ စာလံုးေလး တစ္လံုးႏွ စ္ လံုး ပါတာကလြဲရင္ သူေ၀ဖန္ထားတာကို ကၽြန္ေတာ္အျပည့္အ၀ ခံယူပါတယ္။ လက္ခံပါတယ္။ ဒါဟာ စာဖတ္သူတစ္ဦးရဲ႕ အခြင့္အေရးျဖစ္တဲ့အတြက္ မည္သို႔မွ် ေျပာရန္မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ ေရးသားထားပံုကို ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ စာဖတ္သူဟာ အခုမွ ဒီဘေလာ့ဂ္ကို ဖတ္ဖူးသူ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ယခင္ က တည္းက ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္ကို ဖတ္႐ႈေနသူတစ္ဦးလို႔ မွတ္ယူပါတယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္လည္း မ ၾကာေသးခင္ကမွ် ကၽြန္ေတာ္တင္ထားတဲ့ ပို႔စ္ေတြကို အေတာ္ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ လုိက္ဖတ္ထားတဲ့ လူ ျဖစ္ေကာ င္းျဖစ္ႏုိင္ ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ေရးထားတဲ့စာေတြကို အမ်ားႀကီးဖတ္ဖူးသူဆို တာေ တာ့ ေသခ်ာမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ သူသည္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္ရဲ႕ မိတ္ေဆြ တစ္ဦး ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ပို႔စ္ကိုဖတ္ၿပီး သူ႔အတြက္ စိတ္တိုရတယ္၊ ေဒါသထြက္ရတယ္ ဆိုတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ မေကာင္းပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့စာကို ဖတ္ၿပီး လူတစ္ေယာက္ ေဒါသထြက္တယ္၊ စိတ္တိုတယ္ ဆို တာ မေကာင္းပါ။ သူေရးထားသလို ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က အစိုးရပုိင္း (ေဒသဆုိင္ရာအာဏာပိုင္မ်ား)ရဲ႕ အား နည္းမႈေတြကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္ဖို႔ လိုသြားခဲ့တယ္ဆိုတာ လက္ခံပါတယ္၊ အမွန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသဆုိင္ရာ အာဏာပုိင္ေတြဘက္မွာလည္း လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိခဲ့တာအမွန္ပါပဲ။ အခုမွေတာ့ ခ်ီးေျခာက္ေရးႏွဴး မေနေ တာ့ ပါ။ တစ္ခုေတာ့ ေျပာခ်င္ေသးသားခင္ဗ်။ လိုအပ္တယ္ထင္လို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီကို မ ႀကိဳက္သလို၊ အန္အယ္လ္ဒီပါတီကိုလည္း မႀကိဳက္ပါ။ ထုိႏွစ္ပါတီမွ် မဟုတ္ပါ.. မည္သည့္ပါတီကိုမွ် မႀကိဳ က္ပါ။ သို႔ေသာ္ အဆုိပါ ပါတီမ်ားရွိ တုိင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနသူမ်ား၊ ေဒသအသီးသီးအတြက္ အ လုပ္လုပ္ေနသူမ်ားကိုေတာ့ ပါတီမေရြး သေဘာက်ပါသည္။ ေထာက္ခံပါသည္။ (မမီ့တမီဉာဏ္ေလးျဖင့္ ထပ္ေျပာရပါလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ခ်စ္ခဲ့ၾကတာ၊ အားကိုးခဲ့ၾကတာ ဘယ္ပါ တီ ၀င္မို႔၊ ညာပါတီ၀င္မို႔ မဟုတ္ၾကပါ။ တုိင္းျပည္အတြက္၊ လူမ်ိဳးအတြက္ တကယ္အလုပ္လုပ္ခဲ့သျဖင့္ ခ်စ္ခဲ့ ၾကျခင္း၊ ေလးစားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။) ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ပါတီက အေရးမႀကီးပါ၊ လုပ္တဲ့ အ လုပ္ေတြကပဲ အေရးႀကီးပါသည္။ တုိင္းျပည္တိုးတက္ေအာင္ အလုပ္လုပ္မွာလား၊ ပါတီနာမည္ႀကီးေအာင္ အလုပ္လုပ္မွာလား ဒါကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားပါသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ ေလာက္ေလာက္ လားလား အားကိုးရမည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီစစ္စစ္ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ မျမင္မိေသးပါခင္ဗ်ား။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔။

ည ၈ နာရီ ၃၈ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

 

http://myanmarthway.blogspot.com/2012/12/blog-post_5503.html