“““ ရခိုင္ျပည္နယ္ ၿပိဳကြဲခ့ဲလွ်င္ ”””

ရန္ကုန္မွာ ရခုိင္ေတြအမ်ားႀကီး ျဖစ္ လာၿပီ။ ရခိုင္ေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္လာေတာ့ ရခိုင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္လည္း ရခိုင္အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔မေတြ႔မျဖစ္ ေတြ႔လာရတယ္။ ဟိုအရင္တုန္းက က်ေနာ္တို႔ တစ္ လမ္းေ ပါင္းမွ ရခိုင္အိမ္(၂)အိမ္ပဲ ရွိတယ္။ အခုဆို တစ္လမ္းလုံးေပါင္းရင္ ရခိုင္အိမ္(၆)အိမ္အထက္မွာ ျဖစ္ လာၿပီ။ က်ေနာ္ ေတြးမိတယ္။ ရခိုင္ျပည္ႀကီးဟာ ႏိုင္ငံျခားသို႔ လူဦးေရယုိစီးရုံသာမက ျပည္မႀကီးနဲ႔ အျခား ျပည္ နယ္ေတြ ကိုပါ တစိမ့္စိမ့္ လူဦးေရ ယိုစီးျခင္း ခံေနရတယ္။

ႏွစ္စဥ္ႏွစ္ တိုင္းပဲ အျခားျပည္နယ္နဲ႔ ျပည္မႀကီးက လူငယ္ေတြလိုပဲ ရခိုင္လူငယ္ေတြ မေလးရွား၊ ထိုင္းနဲ႔ စင္ ကာ ပူ အစရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို အလုပ္အကိုင္နဲ႔ ေငြေၾကးအတြက္ ထြက္ခြာေနၾကတယ္။ ေမာင္ေတာနဲ႔ ဘူး သီး ေတာင္ လို လုံၿခဳံစိတ္ခ်မွဳမရွိတဲ့ ေဒသက ရခိုင္ေတြကလည္း ျပည္မႀကီးကို အလုံးအ ရင္းနဲ႔ ေျပာ င္းေ ရႊ႕ လာၾကတယ္။ အခုဆိုရင္ ရန္ကုန္တိုင္းမွာဆို ရခိုင္တိုင္းရင္းသား ေရးရာ၀န္ႀကီး ရတဲ့အထိ မ်ားျပားေနၿပီ။ ရန္ကုန္မွာ မ်ားျပားေနတာဟာ ရခိုင္မွာ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြ တျဖည္းျဖည္း အားေလွ်ာ့ေနတာကို ညႊန္းတယ္။ ဒီပုံစံအတိုင္း ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ ဘဂၤါလီေတြကို ဘယ္နည္းနဲ႔မွ တြန္းလွန္ႏိုင္စရာ လမ္းမျမင္ဘူး။

တစတစ ေလွ်ာ့နည္းလာတဲ့ လူဦးေရဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအဖို႔ အဲဒီေဒသမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ထူေထာင္ေပးဖို႔၊ လုံၿခဳံမွဳရွိေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ မီးေမာင္းထုိးျပေနေပမယ့္ တာ၀န္ရွိသူ ေတြကေ တာ့ ျမင္ပုံ မရဘူး။ တာ၀န္ရွိသူေတြျမင္တာက ဘဂၤါလီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားရဲ႕အၿငိဳအျငင္ မခံရဖို႔ပဲ၊ ၀န္ႀကီးဦး ခင္ရီကေတာင္ ေျပာလိုက္ပါၿပီ။ ရခိုင္ျပည္မွာ ခိုး၀င္တဲ့ ဘဂၤါလီမရွိတဲ့။ မအံ့ၾသမိေတာ့ပါဘူး။ ခံခဲ့ရေပါင္း လည္း မ်ားခဲ့ၿပီေလ။ ျပႆနာတစ္ႀကိမ္ျဖစ္ၿပီးတိုင္း ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြ ကိုယ့္ေျမကို စြန္႔ခြါေနၾကရင္ ေ နာင္ မေ၀းလွတဲ့ ႏွစ္ေတြ မ်ား မွာ ရ ခိုင္ျပည္ရဲ႕ အနာဂါတ္ဟာ မေတြးရဲစရာပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပထမဦးဆုံးေ သာ ျပည္နယ္ကိုစြန္႔ခြာ သြားခဲ့ၾက တဲ့ တိုင္းရင္းလူမ်ိဳးအျဖစ္ကိုပါ ေရာက္သြားႏိုင္ေခ်ရွိတယ္။ အစိုးရ အေနနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ေလာက္ အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္ခုလုံးကို ျပန္႔ႏွံ႔သြားတဲ့ ရခိုင္လူဦးေရကို အခုထဲက စာရင္းႀကိဳ ေကာက္ၾကည့္သင့္တယ္။ ဘယ္လူမ်ိဳးကမွ ကိုယ့္ေဒသလုံၿခဳံရင္၊ ကိုယ့္ေဒသ စီးပြားေရးေကာင္းရင္၊ ကိုယ့္ေဒသကို စြန္႔ခြာမွာမဟုတ္ဘူး။

ရခိုင္ကမ္းလြန္ေဒသမွာ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔ထြက္တယ္၊ ေရနံထြက္တယ္။ နည္းနည္းမဟုတ္ဘူး၊ အႀကီး အက်ယ္ ကိုထြက္တာ။ ရခိုင္ကမ္းေျမာင္ေဒသဟာ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းေဆာက္ရတဲ့အထိ အခ်က္အခ်ာ က် တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခြင့္အေရးေတြ၊ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ အကုန္လုံးကို ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရကပဲ ရယူသြား တယ္။ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔ အလွ်ံ အပါယ္ထြက္တဲ့ ရခိုင္ေဒသမွာ ၿမိဳ႕နယ္အခ်ိဳ႕ကလြဲၿပီး ရြာေတြမီးမရၾကဘူး၊ မီးရတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေတြကလည္း ညေန(၆)နာရီ ကေန (၁၀)နာရီေလာက္ပဲရတယ္။ မီတာခကလ ည္း ေခါင္ ခိုက္ေနရဲ႕။

ပုဂၢလိကမီးေတြဆို ကိုယ္တိုင္မီးႀကိဳးသြယ္၊ တိုင္ေထာင္၊ မီတာခကို နင့္ေနေအာင္ေပးၿပီး ယူရတယ္။ ရခိုင္ေျမက သယံဇာတေတြကို ရခိုင္ျပည္နယ္သားေတြ (၁၀)ရာခိုင္ႏႈန္းေတာင္ ခံစားခြင့္မရွိဘူး။ စီးပြားေရး အခြင့္ အေရး တစ္ခုမွ မေပးႏိုင္ဘူး။ အမ်ားစုဟာ လယ္သမားနဲ႔ တံငါသည္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ လယ္သ မားေတြ ကလည္း စစ္တပ္ရဲ႕ အသိမ္းကို ခဏခဏခံေနရတယ္။ တံငါသည္ေတြဆီက နယ္ဗီ (တပ္မေ တာ္ေရ တပ္)က ဓါတ္မီးတလက္လက္နဲ႔ ကမ္းကပ္ခိုင္းၿပီး စက္ေလွဆို ဆီေတာင္းတယ္၊ ေလွဆို ငါးေတာင္း တယ္။

ဘဂၤါလီေတြဟာ အေပါင္းအသင္း ဆံ့တယ္၊ ရခိုင္ေတြက ကန္႔လန္႔ေျပာတယ္၊ ဘဂၤါလီေတြက ဖားယား တတ္တယ္၊ ရခိုင္ေတြက ဂြေျပာတယ္၊ ဘဂၤါလီေတြက ဆရာအေခၚေကာင္းတယ္၊ ရခိုင္ေတြက ဒုတ္ထိုး အိုးေပါက္။ ရခိုင္ျပည္မွာ တာ၀န္က်တဲ့ အစိုးရအရာရွိ၀န္ထမ္းအမ်ားစုက ဘဂၤါလီေတြနဲ႔ တည့္တယ္။ ရခိုင္ေတြ ကို႐ြ႔ံတယ္။ ဒဲ့ေျပာလြန္းေတာ့၊ အေျပာအဆိုမတတ္ေတာ့ ရိုင္းတယ္ျဖစ္တယ္။ ဘဂၤါလီေတြက အဲ့ေန ရာ ေတာ္တယ္၊ သနားေအာင္ေနတယ္၊ ေျခသလုံး ဖက္မတတ္ ဖားတယ္၊ ရခိုင္ျပည္မွာ ရခိုင္ အမ်ားစု ဟာ လူရာမ၀င္ေတာ့ဘူး။

ကားလမ္းေတြဟာ အဂၤါၿဂိဳလ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ကို မွန္းဆမိေစတယ္။ ေဆး႐ုံေတြဟာလည္း ၿမိဳ႕နယ္ေတြ မွာပဲရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေက်းရြာဘက္က လူနာေတြဟာ ကားလမ္း မရွိေတာ့(မေကာင္းေတာ့) လမ္းမွာပဲ အသက္ ဆုံးသြားရရွာတယ္။ ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕ကေန ေက်ာက္ျဖဴ၊ အမ္း၊ စစ္ေတြဘက္ကိုသြားရင္ ေႏြရာသီ ဆို ေမ်ာက္ျဖဴျဖစ္တယ္ (ဖုန္တက္လို႔)၊ မိုးရာသီဆို ကားကိုလူေတြက ႀကိဳးနဲ႔ဆြဲတင္ရတယ္(ရႊံ႕ႏြံနစ္လို႔)။ ဘ၀ တစ္သက္ တာမွာ ေနရာစုံသြားခဲ့ဖူးတယ္။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ ရခိုင္ျပည္က ကားလမ္းပဲ။

႐ြာဘက္ကို သြားတဲ့လမ္းေတြဟာ ပိုဆိုးတယ္။ ရႊံ႕ေတြက ဒူးဆစ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတယ္(ေရမဟုတ္ဘူးေနာ္ ရႊံ႕ေတြ)။ ရြာ မူလတန္းေက်ာင္းမွာ တာ၀န္က်တဲ့ ဆရာမ ေပါက္စေလးေတြက ေန႔စဥ္ ဒီေလာက္ ဆိုး၀ါးတဲ့ လမ္းကို မသြားၾကႏိုင္ေခ်ဘူး။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ထြက္စာတင္ၾကတယ္။ ႐ြာ မူလတန္းေက်ာင္းေတြဟာ ပိတ္ထား ရတယ္။ ရြာက ကေလးေတြကေတာ့ ရႊံ႕ဒူးဆစ္ေက်ာ္ကို ေန႔စဥ္ အသြားတစ္ခါ အျပန္တစ္ခါ ျဖတ္ၿပီး ၿမိဳ႕ေက်ာင္းကို တစ္ေန႔ ပ်မ္းမွ်(၃) နာရီ ေျခက်င္ခရီးနဲ႔ တက္ရရွာတယ္။ အနာဂါတ္ရဲ႕ သနားစရာ သားေကာင္းေတြ ရခိုင္ေတြဟာ ကိုယ္ေနရတဲ့ဘ၀ကို ကိုယ္ ျပန္မုန္းလာတယ္။

ဥေပကၡာအျပဳခံရမွဳကို နာက်ဥ္းလာၾကတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစား ကိုလည္း စိတ္နာလာၾကတယ္။ ဘ၀ကို ဒီေနရာကထြက္မွ တက္လမ္းရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ေပါက္လာတယ္။ ၿမိဳ႕မွာေနရင္ ဆိုက္ကား သမား၊ ေတာမွာေနရင္ လယ္သမား၊ ကမ္းမွာေနရင္ တံငါသည္ (အမ်ားစု ကိုေျပာတာပါ) ျဖစ္မဲ့အတူတူ လူငယ္ေတြ ဟာ ရွိသမွ်ရင္းၿပီး ႏိုင္ငံျခားထြက္ၾကတယ္၊ ရန္ကုန္ကိုလာၾကတယ္၊ ျမ၀တီကိုသြားၾကတယ္၊ တာခ်ီလိတ္ ကို တက္ၾကတယ္။ အဓိက အင္အားယိုစီးမွဳႀကီး။

စီးပြားေရးကလည္းမေကာင္း၊ က်န္းမာေရးအတြက္လည္း မသင့္ေတာ္၊ လုံၿခဳံမွဳလည္း စိတ္မခ်ရ၊ ဘယ္ အခ်ိန္ လည္လွီးခံရမွန္း မသိရတဲ့ေနရာက (ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္) ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြဟာ မိသားစု လိုက္ မူရင္း ေနရာေတြကို စြန္႔ခြာလာၾကတယ္။ တစတစ ေလ်ာ့နည္းလာတဲ့အခါ အႏိုင္က်င့္ မွဳႀကီးနဲ႔ ႀကဳံလာ ရတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကို အားကိုးေပမယ့္လည္း ရာသီဥတုက အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ကိုယ့္ဘက္ကိုမပါ။ ဟိုအရင္က ရခိုင္လူထုဟာ အစိုးရထက္စာရင္ အန္အယ္ဒီကို ပိုၿပီးေတာ့ အားကိုးခဲ့ၾကေပမယ့္ ပဋိပကၡ အတြင္းမွာေတာ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ဟာ ရခိုင္လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမွဳကို အျပည့္အ၀ရခဲ့တယ္။ ဒါ ရခိုင္လူ ထုဟာ ေခါင္းေဆာင္ရွာေနတယ္(အားကိုးရမဲ့လူရွာ ေနတယ္၊ အားကိုးရွာေနတယ္၊ အားငတ္ ေနတယ္) ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ဖြင့္ဆိုႏိုင္တယ္။ ပဋိပကၡ အၿပီးမွာေတာ့ သမၼတအစိုးရရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္အားနည္းမွဳနဲ႔ ၀န္ႀကီးဦးခင္ရီနဲ႔ ခိုး၀င္လာသူမရွိဘူး။ ဘဂၤါလီေတြ ကို ႏိုင္ငံသားေပးမယ္ဆိုတဲ့ ေကာလဟာလေတြ ေၾကာင့္ ရခိုင္လူထုအတြင္းက နာက်ဥ္းမွဳေတြ ဟာ အျပင္ကိုလွ်ံထြက္ လာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြဆို ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ၾကတဲ့ ရခိုင္ လက္နက္ ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းထဲကို ေရာက္သြားတယ္။

ရန္ကုန္နဲ႔ အျခားေနရာကိုေရာက္ေနတဲ့ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြဟာ ရခိုင္ျပည္က သတင္းကို အေလာ တႀကီးနားစြင့္ေနၾကရရွာတယ္။ မိဘေမာင္ဘြားေတြေရာ လြတ္ရဲ႕လား၊ ေဆြးမ်ိဳးေတြမ်ား ေသၿပီလား၊ အသိေတြ မ်ား အသတ္ခံရၿပီလား၊ ကြန္ျမဴနတီေတြ ဖြဲ႕ၿပီး လႈပ္ရွားလာၾကတယ္။ အရင္ကထက္စာရင္ ပိုၿပီး အဖြဲ႕ အစည္း ဆန္လာတဲ့ သေဘာေတြကို ေတြ႔ရေပမယ့္ ရခိုင္ျပည္ကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အင္အားကို ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ လိုခ်င္ခဲ့မွာပါ။ ျပန္ခ်င္တိုင္း ျပန္လို႔မရ၊ ကူခ်င္တိုင္း ကူလို႔မရတဲ့ အျဖစ္ေတြ။

ျ္ပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရနဲ႔ ေလးစားရပါေသာ သမၼတႀကီး၊ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရ စီေခါင္း ေ ဆာင္ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္တို႔ကို အႀကံျပဳ လိုပါတယ္။ လူႀကီးမင္းတို႔မွာ အင္မတန္ အလုပ္ မ်ားေ ၾကာင္း သိေပမယ့္၊ ျပည္နယ္တစ္ခုၿပိဳကြဲမယ့္၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတစ္ခုလုံး ေနစ ရာ ေပ်ာက္ မယ့္၊ ႏိုင္ ငံေတာ္ရဲ႕ ရွက္ဖြယ္လိလိကိစၥေတြ ျဖစ္မလာေစခ်င္ဘူးဆုိရင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ရခိုင္ျပည္နယ္ကိစၥကို အေပၚယံ မဟုတ္ပဲ၊ ငါးပြက္ရာငါးစာခ် ခဏတာ သာမဟုတ္ပဲ၊ စီမံကိန္းေတြနဲ႔ အေသအခ်ာ ၾကပ္ၾကပ္ မတ္မတ္ ျပဳျပ င္ အစီ အစဥ္ ခ်ႏိုင္မွသာ (အခု ခ်က္ခ်င္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မွသာ) ျပည္နယ္ၿပိဳကြဲ မယ့္အျဖစ္ မွ အခ်ိန္မီႏိုင္ေသးပါေၾကာင္း။

မာဃသစၥာ

ေနာက္ဆက္တြဲ ေဖာ္ျပခ်က္

တာလီဘန္ဆိုသည္မွာ အစၥလာမ္ အၾကမ္းဖက္ဒုစရိုက္သမား။ OIC ဆိုသည္မွာ ဘာသာေရး အေၾကာင္းျပ ၿပီး မြတ္ဆလင္မ်ားကို တစ္ဖက္လွည့္ႏွင့္ ေျမႇာက္ေပးေနေသာ ဘာသာေရး နယ္ခ်ဲ႕ သမားမ်ားသာ ျဖစ္ပါ သည္။ OIC ကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထားရွိျခင္းအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အစၥလာမ္မစ္ ႏိုင္ငံအျဖစ္သို႔ အႏုနည္း အၾကမ္း နည္းျဖင့္ အျမန္ ဆုံးေရာက္ရွိေစမည္ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ အစၥလာမ္မစ္ႏိုင္ငံမ်ာ တြင္မွ ျမန္မာ လူမ်ိဳးတို႔ သြားေရာက္ျပဳမူ လုပ္ကိုင္ခြင့္မရႏိုင္ေသာ ေျခာက္လမ္း သြား လမ္းမႀကီးမ်ားေပၚတြင္ ယာဥ္ေၾကာ တစ္လမ္းယူကာ Tank ထိုး ပိတ္ဆို႔ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္း ၇၈၆ တံဆိပ္ျဖင့္ စည္းကမ္းမဲ့ ေရာင္း ၀ယ္ ေ ဖာ က္ကားျခင္း။

မြတ္ဆလင္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အလုပ္သမားအျဖစ္သာ ခိုင္းေစထားရွိ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးေသာ္ လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ အမ်ားပိုင္ အခ်က္အခ်ာက်ေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ဆိုင္ႀကီးကႏၷားႀကီးမ်ားဖြင့္လွစ္ၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ စီးပြားေရး ေသာင္းက်န္းႏိုင္ျခင္း။ ဘာသာေရးပတ္သက္ေသာ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲမ်ားအား ကန္႔ကြက္ သူ မဲ့ က်င္းပခြင့္ရွိသည့္အျပင္၊ အကန္႔အသတ္မဲ့ ဆူညံ့စြာ ဗလီမ်ားမွ ဆူညံစြာ ႏြားေအာ္သက့ဲသို႔ အႀကိမ္ေရမ်ားစြာ ပတ္၀န္းက်င္အား အေႏွာင့္ အယွက္ ေပးႏိုင္ျခင္း၊ အျခား ဒီမိုကေရစီဟုဆိုေသာ ႏိုင္ ငံမ်ားတြင္ အကန္႔အသတ္ျဖင့္သာ သတ္ျဖတ္ ညႇင္းဆဲခြင့္ ရေသာ အစ္ပြဲေတာ္ကို ပိုက္ဆံရွိလွ်င္ ရွိသေလာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ၀ယ္ယူႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္ ခြင့္ရွိျခင္း။

ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အိမ္၊ ၿခံ၊ ေျမ၊ တိုက္တာအေဆာက္အဦးမ်ားကို ပိုက္ဆံရွိတိုင္း အကုန္လုံး လက္၀ါးႀကီး အုပ္ ၀ယ္ယူခြင့္မရႏိုင္ေသာ္လည္း ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ ပိုက္ဆံရွိလွ်င္ မြတ္ဆလင္ ရပ္ကြက္ အျဖစ္ မည္သူ႔ ကိုမွ် ဂ႐ုစိုက္စရာမလိုဘဲ တစ္ရပ္ကြက္လုံး ၀ယ္ယူတည္ေထာင္ခြင့္ရထားျခင္း။ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံတြင္ ေစတီပုထိုးမ်ားႏွင့္အၿပိဳင္ ရင္ေဘာင္တန္းလွ်က္ ဗလီႀကီးမ်ား ဟီးေနေအာင္ စည္းမဲ့ ကမ္းမဲ့ မထီမဲ့ျမင္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့၊ ေဆာက္လုပ္ဦးမည္ ျဖစ္ျခင္း။

အစၥလာမ္မစ္ႏိုင္ငံ မ်ားတြင္ ဘာသာျခားႏွင့္ လက္ထပ္ပါက သူတု႔ိဘာသာ၀င္အျဖစ္ ကူးေျပာင္းကိုးကြယ္မွ အတည္ျပဳ တရား၀င္ဇနီးမယား လင္ေယာက်္ားႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခြင့္ရွိေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာ သာ၀င္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားအား အဓမၼျဖစ္ေစ၊ ေငြႏွင့္ေပါက္၍ျဖစ္ေစ၊ ေခ်ာ့ေမာ့ျဖားေယာင္း၍ျဖစ္ေစ၊ နည္းမ်ိဳးစုံ သုံးကာ စိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာထဲသို႔ ကူးေျပာင္းစရာမလိုသည့္အျပင္၊ ကန္႔ကြက္သူ၊ တိုင္ၾကား သူ၊ အေရးယူသူမဲ့၊ လြတ္လပ္စြာ သူတို႔ဘာသာထဲသို႔ ဇာတ္သြင္း၊ အလုိရွိသေလာက္ စိတ္ႀကိဳက္ ယူ ပိုင္ခြင့္ရွိျခင္း။

မြတ္စ္လင္တို႔အေနျဖင့္ ၇၈၆ မဟုတ္ေသာဆိုင္မ်ားတြင္ အားေပး၀ယ္ယူ စားသုံးျခင္း မျပဳလုပ္ေသာ္လည္း၊ ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ား အေနျဖင့္ အလွဴအတန္း၊ သာေရးနာေရး ပြဲမ်ားမွ စၿပီး အပ်င္းေျပ ကြမ္းယာ စားျခင္းအထိ ကုလား-ျမန္မာ မခြဲျခားဘဲ၊ ႏွိမ္ခ်ေစာ္ကားေႏွာင့္ယွက္ျခင္း မျပဳဘဲ၊ ၀ယ္ယူအားေပးျခင္း။

လူ႔အခြင့္အေရးဟု တေအာ္တည္း ေအာ္ ေနေသာ ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားမွာပင္ မရႏိုင္ေသာ အထက္ပါ အခ်က္ အလက္ မ်ားစြာကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အခမဲ့၊ စည္းကမ္းမဲ့၊ အထိန္းအကြပ္မဲ့၊ ဥပေဒမဲ့၊ အေႏွာင့္အယွက္ မဲ့၊ ေဖာသီစြာ ရရွိေနျခင္းကို ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အားလုံး ၾကည့္တတ္လွ်င္ျမင္ရမည္ ျဖစ္သည္။

OIC ကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထားရွိခဲ့ပါက အထက္ပါအခ်က္မ်ားအျပင္ ေနာက္ထပ္ အခ်က္တစ္ခ်က္ ထပ္မံတိုးလာဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္မွာ ““ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအား ထစ္ကနဲရွိ ျပႆနာ လုပ္၊ မဟုတ္ေသာ သတင္းမ်ားအား ႏိုင္ငံတကာတြင္ ၀ါဒျဖန္႔၊ သူတို႔အားေစာ္ကားသည္ဟု အေၾကာင္း ရွာကာ၊ တာလီဘန္၊ အယ္လ္ေကးဒါးတို႔ျဖင့္ အသက္အႏၲရာယ္ကို ၿခိမ္းေျခာက္၊ ဘာသာလူမ်ိဳးကို အျမစ္ျဖဳတ္ အေပ်ာက္႐ိုက္လာမည္””ဆိုေသာ အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီအေရး၊ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဟုဆိုကာ OIC ကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တရား၀င္ ထားရွိ လုိက္ပါက ေႁမြေပြးခါးပိုက္ပိုက္ သည္ထက္ ဆယ္ျပန္မက ဆိုး၀ါးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သမၼတႏွင့္တကြ စစ္ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား အားလုံး နားလည္ သေဘာေပါက္ထားရန္ အထူးလိုအပ္ေၾကာင္း။

ျမန္မာတို႔က ျပည္တြင္းေန အစၥလာမ္ ဘာသာ ကိုးကြယ္ သူဟု၊ သတင္းႏွင့္ သတင္း စာမ်ားတြင္ ထည္လဲ သုံးေနေသာ္လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာထိလွ်င္ ျပည္တြင္းေန အစၥလာမ္ ဘာသာ ကိုးကြယ္သူ ဟုဆိုေသာ ျမန္မာ မြတ္ဆလင္ အမည္ခံ ထစ္ကနဲရွိ အခြင့္အေရးေတာင္း ဖို႔တစ္ခုသာ ေခ်ာင္းေနေသာ လူ႔တိရစာၦန္မ်ားႏွင့္ တစ္ကမာၻလုံးရွိ မြတ္ဆလင္မ်ားအားလုံး ႐ိုဟင္ဂ်ာဘက္က နာတတ္ေၾကာင္း သိဖို႔အခ်ိန္တန္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

မာဃသစၥာ

http://mmforward.blogspot.com/2012/12/blog-post_1416.html