“““ သိုင္းေလာက ၏ စိမ္ေခၚသံ စတုထၳပိုင္း ”””

 

ေဆာင္းကာလကား ေအးျမျမ ခ်မ္းစိမ့္လ်က္…။

မည္မွ်ပင္ တိုင္းေရးျပည္ေရး မျငိမ္မသက္ျဖစ္ေနသည္ ဆိုေစကာမူ သိုင္းေလာကသားမ်ားမွာ ပံုမွန္အတိုင္း စားေသာက္ဆိုင္မ်ားတြင္ စည္ကားစြာ ၀င္ထြက္စားေသာက္လ်က္ ရွိေနၾကသည္။ သတင္းနည္းပ ညာေခ တ္ တြင္ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းအစံုဆံုးေနရာသည္ ဇူကာဘတ္၏ ေဖ့ဘုတ္စားေသာက္ဆိုင္ကဲ့သို႔ ေနရာမ်ဳိးပင္ မဟုတ္ပါလား။

လက္ပေတာင္းေတာင္ သိုင္းေလာကအေရးအခင္း၊ ၀မ္ေပါင္းဂိုဏ္း၏ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ ကလိမ္က်မႈ၊ ဦးပိုင္၏ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ၀ူတန္းဂိုဏ္း၏ အၾကပ္အတည္း၊ ေရွာင္လင္ဂိုဏ္း၏ ထိခိုက္နစ္နာမႈ၊ ၀ူတန္း ဂိုဏ္း ခ်ဳပ္အား စိမ္ေခၚသည့္ အညတရ လူ၀င္စား သိုင္းလုလင္၊ အျဖဴေရာင္သိုင္းေလာက အကြဲအျပဲစသည့္ သ တင္းမ်ားမွာ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ သိုင္းေလာကအတြင္း လူေျပာမ်ားေနသည့္ ေရပန္းအစားဆံုး သတင္း မ်ားျဖစ္ ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ လက္ပေတာင္းသိုင္းသရဖူလုပြဲ မတိုင္မွီ ဓားခ်င္းခုတ္သံ၊ ရဲရဲေတာက္ မာန္ သြင္းသံ၊ လက္နက္ပုန္းပစ္ခတ္သံ၊ အျငင္းအခုန္ျဖစ္သံမ်ားၾကားထဲမွ ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ေကာင္းျပီး ၀မ္း နည္းေၾကကြဲစရာ နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့ရသည့္ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခုအား သိုင္းေလာကေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူ Expert မ်ားအပါအ၀င္ သိုင္းေလာကမီဒီယာမ်ား၊ ရိုးရိုးသိုင္းေလာကသမားမ်ား မည္သူမွ် မ သိရွိလိုက္ၾကေခ်။

 

*******************************************

 

ေတာတန္းကို ျဖတ္သန္းလွ်က္ အနက္ေရာင္ အရိပ္တစ္ခု လွ်င္ျမန္စြာေရြ႕လ်ားေနသည္။ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ ထိပ္တန္းအဆင့္ရွိေၾကာင့္ ထိုလူရိပ္ျဖတ္သန္းရာ ေဘးတဖက္တခ်က္ရွိ သစ္ပင္မ်ား လႈပ္ရွားမႈလံုး၀ မရွိျခင္းက သက္ေသခံေနသည္။ အဆိုပါအရိပ္သည္ လွ်င္ျမန္စြာေရြ႕လ်ားေနရာမွ ရုတ္တရက္ တုန္႔ခနဲ ရပ္သြားသည္။ သာယာျငိမ့္ေညာင္းလွသည့္ ပုေလြသံသည္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ပ်ံ႕လြင့္ လွ်က္ရွိသည္။ အနက္ေရာင္အရိပ္သည္ ထိုပုေလြရွင္၏ ဂီတတြင္ တဒဂၤနစ္ေမွ်ာသြားဟန္တူ သည္ ။ ေယာက်ၤားပီသျပီး ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းသည့္ အသြင္သ႑ာန္ရွိသည့္ သိုင္းသမားတစ္ဦး။ ၎၏ လက္ေမာင္းေပၚမွ တံဆိပ္ကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ၀ူတန္းဂိုဏ္း၀င္တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း သိႏိုင္သကဲ့သို႔ ပုခံုးေပၚ ရွိအပြင့္တို႔သည္လည္း သာမန္ဂိုဏ္းသားမဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသျပလ်က္ရိွသည္။

“ပေလတို ဒီမို”

၀ူတန္းဂိုဏ္း၏ ထိပ္တန္းသိုင္းသမားတစ္ဦး။ သိုင္းေလာကအတြင္း သူ႔နာမည္မွာထင္ရွားလွသည္။ ပေလတိုသည္ ပုေလြသံတြင္ ခဏနစ္ေျမာေနရာမွ သတိ၀င္လာျပီး ပုေလြသံထြက္ေပၚရာေနရာသို႔ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ တိတ္တဆိတ္ခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။ ေလေျပေလညွင္းမ်ား၏ တိုးေ၀ွ႔မႈေၾကာင့္ ပုေလြရွင္ ၏ မဟူရာေရာင္ ဆံႏြယ္မ်ားက တလြင့္လြင့္။ ၀ါညွက္ေသာ အသားအေရ၊ နီေစြးေသာႏႈ တ္ ခမ္းငံု ၊ ေက်ာ့ရွင္းေသာ ခႏၶာကိုယ္၊ ျမင္သူေငးေအာင္ လွပလြန္းသည့္ မ်က္ႏွာ.. ပုေလြရွင္ကား ေက်းေတာ သူ၀တ္စံုကို ဆင္ျမန္းထားသည့္ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ဦးပင္။ သူမသည္ ေက်းေတာသူတစ္ဦးအသြင္ျဖင့္ သိုင္းေလာကအတြင္း လွည့္လည္သြားလာေနသည့္ ေအာ္ေမ့ဂိုဏ္း၏ သိုင္းအလွမယ္ ခြန္ဒီးယမ္ျဖစ္ သည္ကို လူၾကမ္းၾကီး ပေလတိုဒီမို လံုး၀ရိပ္စားမိျခင္း မရွိေခ်။ ခြန္ဒီးယမ္၏ အလွတြင္ ပေလတိုတစ္ေ ယာက္ အရူးအမူးက်ဆံုးသြားေလျပီျဖစ္သည္။ တိုက္ပြဲမ်ားၾကားတြင္ အိပ္ေမာက်ေနခဲ့သည့္ လူၾကမ္းၾကီး၏ ႏွလံုးသားႏိုးထလာေလျပီ။ ရင္ခုန္သံတို႔ကား ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ေျဗာင္းဆန္လွ်က္။ သူမ သူ႔ကိုျမင္လွ်င္ေၾကာက္လန္႔သြားမည္ စိုးသျဖင့္ ပေလတိုတစ္ေယာက္ ပါလာေသာလက္နက္မ်ားႏွင့္ ၀ူတန္းဂိုဏ္းအေဆာင္အေယာင္တို႔ကို အနီးရွိခ်ံဳပုတ္ထဲ ၀ွက္ထားလိုက္ျပီး ပုေလြရွင္မိန္းမပ်ဳိရွိရာ အသာ အယာခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။

“အို”

ပေလတိုကို မိန္းမပ်ိဳျမင္သည္ႏွင့္ ပုေလြသံရုတ္ခ်ည္းရပ္သြားျပီး အာေမဋိတ္သံေလးထြက္ေပၚလာသည္။

“ရွင္..ရွင္ ဘယ္သူလဲ”

“ကိုယ့္နာမည္ ပေလတိုဒီမိုပါ မိန္းခေလး မိန္းခေလးရဲ့ ပုေလြသံရယ္ ျပီးေတာ့ မိန္းခေလးရဲ့ တုႏိႈင္းလို႔ မ ရႏိုင္တဲ့ အလွေၾကာင့္ ကိုယ္ဒီေနရာကို ေရာက္လာရတာပါ”

ပေလတို၏ အေျဖကို မိန္းမပ်ိဳ သေဘာက်သြားပံုရသည္။ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ျပံဳးလိုက္ျပီး..

“ရွင္က စကားေျပာေကာင္းသားပဲ ကၽြန္မနာမည္ ခြန္ဒီးယမ္ပါ ေက်းေတာသူေလးဆိုပါေတာ့”

“ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ဒီစကားေျပာရတာ ရိုင္းမွန္းသိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ မိန္းခေလးကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ကိုယ့္ ရင္ခုန္သံေတြ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေတာ့ဘူး မင္းကိုအရမ္းခ်စ္မိသြားျပီ ကိုယ့္ကိုလက္ခံေပးပါလား ခြန္ဒီးယမ္ရယ္”

မိန္းမပ်ိဳ အံ့ၾသသင့္သြားျပီး မ်က္ႏွာတခ်က္တည္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္လိုဖြယ္ျပံဳးလိုက္ျပီး..

“ကၽြန္မက သာမန္ေက်းေတာသူပါရွင္ရယ္ ရွင္တို႔အဆင့္အတန္းနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူး”

“အခ်စ္မွာ အဆင့္အတန္းေတြ၊ ပကာသနေတြမရွိဘူး ဒီးယမ္ ကိုယ့္ကိုယံုၾကည္ေပးပါေနာ္”

“ဒါဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔ အေလာင္းအစားတစ္ခု လုပ္ရေအာင္ေလ ကၽြန္မရဲ့ သိုင္းကြက္သံုးကြက္ကို ရွင္ခုခံႏိုင္ ရင္ ရွင္လိုခ်င္တဲ့အေျဖ ကၽြန္မေပးမယ္ ဘယ္လိုလဲ”

ပေလတို အံ့ၾသသင့္သြားသည္။ ေက်းေတာသူေလးက သူ႔လို သိုင္းေလာကထိပ္သီးတစ္ဦးကို စိမ္ေခၚ လာေလျပီ။ သေဘာက်စြာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာလိုက္ျပီး..

 

“ဟားဟားဟား ၾကိဳက္သြားျပီ ကိုယ့္ခ်စ္သူေလာင္းေလးရဲ့ စိမ္ေခၚမႈကို ၀မ္းပန္းတသာ လက္ခံပါတယ္ဗ်ာ ကဲ စလိုက္ရေအာင္”

“သတိထားေနာ္ အစ္ကို”

သတိေပးသံအဆံုးမွာ ခြန္ဒီးယမ္၏ ခႏၶကိုယ္ေလး ပေလတိုရွိရာသို႔ ျမွားတစ္စင္းႏွယ္ အရွိန္ျပင္းစြာ ၀င္ေ ရာက္လာသည္။ ပေလတို မ်က္ခံုးတခ်က္ပင့္သြားျပီး ခ်က္ခ်င္းေနာက္ဂၽြန္း ပစ္ခ်လိုက္ရသည္။ ပေလ တို ေျမၾကီးေပၚသို႔ ျပန္အေရာက္တြင္ မိန္းမပ်ိဳက ဒုတိယသိုင္းကြက္ျဖင့္ ေျခေ ထာက္ကို ျဖတ္ ကန္လိုက္ သည္။ ဤတစ္ၾကိမ္တြင္ ပေလတိုေရွာင္ခ်ိန္မရေတာ့ေပ။ အတြင္းအားထုတ္ျပီး လက္ျဖင့္ကာလိုက္ရသည္။ တတိယသိုင္းကြက္ကား အလြန္ျပင္းထန္လွသည္။ ခြန္ဒီးယမ္၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ား ပေလတို၏ေပါင္ၾကားသို႔ တရစပ္၀င္လာသည္။ ပေလတို ခႏၶာကိုယ္ကို ေဘးသို႔ယိမ္းလိုက္ျပီး မိန္းမပ်ဳိ၏ လက္ကိုဖမ္းဆြဲလိုက္ရာ အိစက္ေသာ ကိုယ္လံုးေလးသည္ ပေလတို၏ရင္ခြင္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။

“ကဲ ကိုယ့္ကိုျပန္ခ်စ္ေတာ့ေနာ္ ဒီးယမ္”

မိန္းမပ်ိဳက ရွက္ေသြးလွ်မ္းေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ လူၾကမ္းၾကီး ပေလတိုဒီမို၏ ၀မ္း သာအားရ ရယ္ေမာသံက ေတာတန္းတစ္ခုလံုး ပ်ံ႕လြင့္သြားေလေတာ့သည္။

****************************************

လက္ပေတာင္းေတာင္ သိုင္းသရဖူလုပြဲ အၾကမ္းဖက္မႈ၏ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ၀ူတန္းဂိုဏ္းႏွ င့္ ေအာ္ေ မ့ဂိုဏ္းၾကား တင္းမာမႈမွာ ျပင္းထန္လာခဲ့သည္။ ၀ူတန္းဂိုဏ္း၏ ေၾကျငာခ်က္အား ခါးခါးသီးသီး ကန္႔ ကြက္ခဲ့သည့္ ေအာ္ေမ့ဂိုဏ္းမွ နာမည္ၾကီးသိုင္းသမား ျဖတ္ေဖာက္ခ်ဳပ္ ကုန္းကုန္း ဒီမုိ ဖက္တီးအား ၀ူ တန္းဂိုဏ္းမွ ပေလတိုဒီမိုမွ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းတိုက္ခိုက္ရန္ စိမ္ေခၚလိုက္သည္။ (သိုင္းေလာက စိမ္ေခၚသံ ပထမပိုင္းတြင္ ရႈ) သိုင္းေလာကတစ္ခုလံုးက ဂိုဏ္းခ်င္းရန္ျငိဳးရန္စေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ စိမ္ေခၚျခင္းျဖစ္ သည္ဟု ထင္မွတ္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ စိမ္ေခၚသူႏွင့္ စိမ္ေခၚခံရသူၾကားထဲမွ ျပႆနာသည္ ၀ူတန္းႏွင့္ေ အာ္ေမ့ ဂိုဏ္း၏ ရန္ျငိဳးထက္ပိုမိုနက္ရိႈင္းေနသည္ကို သိုင္းေလာက၏ ပညာရွိသုခမိန္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ ဘြရွင္ မွလြဲ၍ မည္သူမွ် မသိရွိၾကေခ်။ အာဃာတ၏ နိဒါန္းကား ဆြတ္ပ်ံ႕ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းသေလာက္ အဆံုးသတ္ကား အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္လွေခ်သည္။ ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံျခင္း မွ ေကြကြင္းေ နာက္ဆံုး မုန္းၾကေလျပီတကား…။

*********************************************

လြန္ခဲ့သည့္ လအနည္းငယ္အခ်ိန္ကာလက ပေလတိုဒီမိုတစ္ေယာက္ ၀ူတန္းဂိုဏ္း၏ တာ၀န္ေပး အပ္ မႈေၾကာင့္ သိုင္းေလာကအတြင္း လွည့္လည္သြားလာရင္း ေက်းေတာသူေလးအျဖစ္ သူသိရွိထားသည့္ ခြန္ဒီးယမ္ႏွင့္ေမတၱာမွ်ခဲ့ၾကသည္။ တာ၀န္၀တၱရားမ်ား ျပီးဆံုးသည့္တစ္ေန႔ ခ်စ္သူႏွင့္ ေရႊလက္တြဲကာ သိုင္းေလာက၏ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ျပီး သာမန္အရပ္သားတစ္ဦးအျဖစ္ အေျခခ်ရ န္ ေမွ်ာ္ လင့္ထားသည္။ ခ်စ္သူအား သိုင္းေလာကအရႈပ္အေထြးၾကားတြင္ စိတ္မညစ္ေစလိုေပ။ ခ်စ္သူ အေၾကာင္းေတြးေတာရင္း ၾကည္ႏူးစြာ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္ ပေလတို၏ ျမင္ကြင္းတြင္ ကိုယ္ေဖာ့ပ ညာျဖင့္ ေျပးလႊားေနေသာ လူႏွစ္ဦး ရုတ္တရက္ေပၚလာသည္။

“အုတ္ခဲ မေျပးနဲ႔ေနာ္ နင္ ငါ့လက္က ဘယ္ေတာ့မွ မလြတ္ေစရဘူး”

“ေျပးတယ္ လြတ္ေအာင္ကိုေျပးမွာ နင့္လိုအစိုမဟုတ္၊ အေျခာက္မဟုတ္လက္ထဲ ငါ့ဘ၀အဆံုးမ ခံႏိုင္ ဘူး ေျပးမွာပဲ ငါ့ကိုမတားနဲ႔”

“ေသခ်င္းဆိုး ခုမွအဲလိုစကား နင့္ပါးစပ္ကထြက္ရဲတယ္ေပါ့ေလ နင္ဘာလို႔ ငါ့ကိုလာတြဲတာလဲ ငါကျဖင့္ ခ်စ္လိုက္ရတာ အလိုလိုက္လိုက္ရတာ ခုေတာ့ နင္က ငါ့ကိုအေျခာက္ဆိုျပီး ပစ္မယ္ေပါ့ေလ နင့္လိုေ ကာင္ မ်ိဳးကို အရွင္မထားဘူး မိလို႔ကေတာ့ ဟာလာလုပ္ပစ္မယ္ ဒီမိုဖက္တီးတဲ့ တစ္တီးပဲရွိတယ္ ဆင္တူယိုးမွား ဆိုလို႔ ၀ါးလံုရွည္အတီးပဲရွိတယ္ နင့္ကိုႏုတ္ႏုတ္စဥ္းပစ္မယ္ လြတ္ေအာင္ေျပးထား”

ဒီမိုဖက္တီး၏ ၾကံဳး၀ါးသံအဆံုးတြင္ စတုထၳမ႑ိဳင္သိုင္းသမား အုတ္ခဲကိုကိုကား ေၾကာက္ လန္႔တ ၾကားျဖင့္ ေျပးအားကို ႏွစ္ဆတင္လိုက္သည္။ ရန္သူေအာ္ေမ့ဂိုဏ္းသားမွန္း သိသည္ႏွင့္ ပေလတိုဒီမိုထံမွ လွ်ိဳ႕၀ွက္လက္နက္ပုန္းမ်ား ဒီမိုဖက္တီးထံ ေျပး၀င္သြားသည္။ ေလတိုးသံေၾကာင့္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင္ေျပး လာသည့္ ဒီမိုဖက္တီးေနာက္ဂၽြန္းပစ္ ေရွာင္လိုက္ရသည္။ အုတ္ခဲကိုကိုမွာ ကယ္တင္ရွင္ ပေလတိုအနီးသို႔ လွစ္ခနဲေရာက္လာသည္။

“ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္ဗ်ာ ဒီဟာမၾကီးမလြယ္ဘူး က်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဖို႔ၾကိဳးစားတာ အတင္းခြာခ်တာ ဘယ္ လိုမွမရေတာ့လို႔ ခုလိုထြက္ေျပးလာရတာ သူလုပ္တာနဲ႔ က်ဳပ္လမ္းေၾကာင္းခင္းထားတဲ့ ဇယားေလးေတြ ပ်က္ကုန္တာ မနည္းဘူး ေတာ္ေတာ္မုန္းဖို႔ေကာင္းတဲ့ အေျခာက္”

“အေျခာက္ ဟုတ္လား”

“ဟုတ္တယ္ဗ် က်ဳပ္ကအစက အစိုထင္ျပီး သြားလံုးတာ အနီးကပ္ေပါင္းၾကည့္ေတာ့မွ ျဖတ္ေဖာက္ခ်ဳပ္မွန္း သိရတာေလ ေတာ္ေသးတယ္ ခင္ဗ်ားကယ္ေပလို႔ မဟုတ္ရင္ အုတ္ခဲဘ၀ အမႈန္႔ျဖစ္ရခ်ည္ရဲ့ ကဲ က်ဳပ္လ စ္ျပီ ဗ်ဳိ႕ ဇယားေလးေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားတာရွိတယ္ တာ့တာ”

အုတ္ခဲကိုကိုကား ေျပာျပီးသည္ႏွင့္ ဖေနာင့္ႏွင့္တင္ပါး တသားတည္းက်ေအာင္ ေျပးလႊား ထြက္ခြာသြားေ လေ တာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္…

“ဟူး..ဟူး..ဟူး..ဖလတ္..ဖလတ္”

အ၀တ္အစားေလတိုးသံႏွင့္အတူ ဒီမိုဖက္တီး ပေလတိုအနီးသို႔ေရာက္လာသည္။ အျဖဴေရာင္မ်က္ႏွာဖံုး စြပ္ ထားသည့္ ဒီမိုဖက္တီးသည္ ပေလတိုအား ေဒါသတၾကီး ေအာ္ေငါက္လိုက္သည္။

“စစ္ေခြး အယုတ္တမာေကာင္ နင္က ငါ့ကိုမိန္းမက်င့္မိန္းမဥာဏ္နဲ႔ လက္နက္ပုန္းပစ္ျပီး လုပ္ၾကံ တယ္ေပါ့ေ လ ေသဖို႔သာျပင္ေပေတာ့ နင့္ကိုလည္း အုတ္ခဲလို အမႈန္႔ၾကိတ္ပစ္မယ္”

“အဟက္ဟက္ မိန္းမမဟုတ္ ေယာက်ၤားမဟုတ္တဲ့ေကာင္ကမ်ား ငါ့ကိုလာေငါက္ေနေသးတယ္ ၾကည့္ၾကေ သးတာေပါ့ နင့္အစြမ္းဘယ္ေလာက္ထက္လဲဆိုတာ”

“ယား …၀ွစ္ … ၀ွစ္ ခၽြင္.. ခၽြင္ .. ထန္း”

တခဏအတြင္း သိုင္းကြက္ရာေက်ာ္သြားသည္။ ပေလတို၏ ၀ူတန္းလယ္သိမ္းဓားကြက္ကို ဒီမိုဖက္တီး အေမ့ထမီကာ သိုင္းကြက္ျဖင့္ခုခံသည့္အခ်ိန္ ပေလတို၏ ဓားဖ်ားက ဒီမိုဖက္တီးမ်က္ႏွာတြင္ စည္း ထားေ သာ မ်က္ႏွာဖံုးပု၀ါစအား လွီးျဖတ္သြားျပီး မဟူရာေရာင္ဆံႏြယ္မ်ား ေလထဲ လြင့္ခနဲျဖစ္သြား သည္ ။ ေပၚလာေသာ ဒီမိုဖက္တီးမ်က္ႏွာအား ၾကည့္ျပီး ပေလတိုဒီမို ၾကက္ေသေသသြားသည္။

“ဟင္!!! မင္း…မင္း…ခြန္ဒီးယမ္”

ပေလတို၏ အံ့ၾသသင့္မႈကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ဒီမိုဖက္တီး အငိုက္ဖမ္းတိုက္ခိုက္လိုက္ရာ ပေလတိုမွာ အတြင္းဒဏ္ရာ ရရွိသြားေလေတာ့သည္။ ပေလတိုလဲက်သြားသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ဒီမိုဖက္တီး ထိုေနရာမွ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ထြက္ေျပးဆုတ္ခြာသြားေတာ့သည္။လူၾကမ္းၾကီးပေလတိုဒီမို အ သည္း ကြဲရေလျပီ။ တစ္သက္တြင္ တစ္ၾကိမ္သာခ်စ္ဖူးသည့္ ခ်စ္သူသည္ သူ႕အားလွည့္ဖ်ားခဲ့သည္။ အယံုၾကီးယံုစားမိသမွ် ခံစားရေလျပီ။ ၾကီးမားသည့္အခ်စ္သည္ ျပင္းထန္သည့္အမ်က္ေဒါသအား ေမြးဖြားေပးလိုက္သည္။

“ယားးးးးး ၀ုန္း!!! ေျဖာင္း!!!”

မဲမဲျမင္ရာ ပေလတိုရမ္းေလေတာ့သည္။ သူ႔အနီးရွိ သစ္ပင္ၾကီးငယ္တို႔ကား သူ႔လက္ခ်က္ျဖင့္ စိစိ ညက္ညက္ေၾကျပီး ေျပာင္သလင္းခါသြားေတာ့သည္။ စိတ္ထင္တိုင္း ေပါက္ကြဲျပီးေနာက္ ထိုေနရာမွ ပေလတိုတစ္ေယာက္ သည္းထန္စြာငိုေၾကြးျပီး ေျပးထြက္သြားေတာ့သည္။ ပေလတိုေ ပါက္ကြဲ ၍ ေျပာင္သလင္းခါခဲ့သည့္ ကြင္းစပ္တြင္ မ်ားမၾကာမွီ ဆိုင္းဘုတ္ငယ္တစ္ခု စိုက္ထူထားသည္ ကို ျမင္ေတြ႕ရေလသည္။

“တပ္ပိုင္နယ္ေျမ မက်ဴးေက်ာ္ရ”

***************************************

ေဖဘုတ္စားေသာက္ဆိုင္...

ပေလတိုဒီမိုကား အလြန္မူးယစ္ေနေလျပီ။ ေသာက္ထားသည့္ အရက္အိုးတို႔ကား ပ်ံ႕ၾကဲလွ်က္။

"ေပြးသတၱာ မင္းစဥ္းစားၾကည့္ကြာ ငါဒီေလာက္ခ်စ္ခဲ့တာ ငါဘ၀ရဲ့ အခ်စ္ဦးးး ဟူးးး ေအ့"

"ဟ ပေလတိုရ မင္းက အခ်စ္ဦးခ်ည္းပဲ လုပ္ေနတယ္ မင္းအခ်စ္ဦးက ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္း ခုထိ မသိရေ သးဘူး"

ပေလတိုထံတြင္ ေဗာ္ဒကာ ကပ္ေသာက္ေနေသာ ၀ူတန္းသိုင္းသမား Thway Thit Sar က ေမး ခြန္းထုတ္ လိုက္သည္။

"ေျပာမထြက္ဘူးကြ င့ါရင္ေတြကြဲေနျပီ ေပြးၾကီးရဲ့ ငါကေတာ့ ေက်းေတာသူ ရိုးရိုးသားသားေလးဆိုျပီး ခ်စ္လိုက္ရတာ ဒင္းက အစြယ္ႏွစ္ခြနဲ႔ ေျမြေဟာက္မ ငါ ရွက္တယ္ ေပြးၾကီးရဲ့ ဒင္းကိုခ်စ္မိတဲ့ ငါ့မ်က္ႏွာငါ ဓားနဲ႔လွီးပစ္ခ်င္တယ္ အီး..ဟီး"

ေျပာရင္းငိုေနေသာ ပေလတိုကိုၾကည့္ရင္း ေဘာ္ဒါမ်ားသက္ျပင္းခ်မိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ယာယာဖြ ဂ်ီး ျဖဲလရမ္းခါသိုင္းကြက္ျဖင့္ ဆိုင္တြင္း၀င္လာသည္။ ဆိုင္တြင္း ေခ်ာင္က်က်တစ္ေနရာတြင္ ဘိန္းရွဴေနေ သာ တဏွာသိုင္းသမား Dollah Zaw မွာ ယာယာဖြဂ်ီး၏ ရာ၀င္အိုးႏွစ္လံုးစာမွ် ဆူျဖိဳးလွသည့္ ခႏၶာကိုယ္ေ နာက္ပိုင္းအား ၾကည့္ရင္း သြားရည္သိမ္းလိုက္သည္။ ယာယာဖြဂ်ီးက စာရြက္တစ္ရြက္ထုတ္ကာ အသံ က်ယ္က်ယ္ျဖင့္ တစ္ဆိုင္လံုးၾကားေအာင္ ေအာ္ဖတ္လိုက္သည္။ သူမဖတ္ေသာ စာရြက္မွာ ၀ူတန္းဂိုဏ္း၏ လက္ပေတာင္းေတာင္ အေရးအခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ၀ူတန္းဂိုဏ္း၏ ေၾကျငာခ်က္အား ေအာ္ေမ့ဂိုဏ္းမွ ဒီမိုဖက္တီးက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရံႈ႕ခ်ထားသည့္ အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ဒီမိုဖက္တီးနာမည္ ၾကား လိုက္ သည္ႏွင့္ အမူးလြန္ေနေသာ ပေလတိုဒီမို ရုတ္တရက္ထရပ္လိုက္ျပီး စားပြဲအား ရိုက္ခြဲခ်လိုက္သည္။

"၀ုန္းးးး"

"အဲဒီ ဒီမိုဖက္တီးေခၚ ခြန္ဒီးယမ္ဆိုတဲ့ဟာမကို ေျပာလိုက္ သူ႔ကို ပေလတိုဒီမိုဆိုတဲ့ ငါက ေတြ႔တဲ့ေနရာ အေသသတ္မယ္လို႔။ သတၱိရွိရင္ ငါနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းခ်ဖို႔ စိမ္ေခၚတယ္လို႔ ေျပာလိုက္"

တစ္ဆိုင္လံုးၾကားေအာင္ စိမ္ေခၚလိုက္ေသာ ပေလတိုဒီမို၏ စိမ္ေခၚသံအဆံုး တြင္ ေအာ္ေမ့ ဂိုဏ္း သား မ်ားျဖစ္သည့္ ဒီ ခ်စ္ သူ၊ သိုးကေလး၊ ခင္ကလ်ာစိုးတို႔က လက္နက္မ်ားဆြဲထုတ္ကာ ပေလတိုအား တိုက္ခိုက္ရန္ ျပင္ၾကေတာ့သည္။ ပေလတိုဖက္မွလည္း ၀ူတန္းဂိုဏ္း၀င္မ်ားျဖစ္သည့္ ကိုကိုစိုး နတ္ေမာက္, Lin Luck Lu, ကပၸတိန္ ငွက္ခါး တို႔ လက္နက္ဆြဲထုတ္ကာ အသင့္ျပင္လိုက္ၾကသည္။

ဆက္ရန္.....(ကုန္ၾကမ္းထပ္ရလွ်င္)....:P

ဆက္စပ္ဖတ္ရန္

သိုင္းေလာက ၏ စိန္ေခၚသံ အပိုင္း(၁) 

သိုင္းေလာက ၏ စိန္ေခၚသံ အပိုင္း(၂)

သိုင္းေလာက ၏ စိန္ေခၚသံ အပိုင္း(၃)


ဘြ ရွင္