ေနာင္တစ္ေခတ္ ၏ ေအာင္စစ္သည္ မ်ားသို႔

ကၽြန္ေတာ္ သူတို႕ကိုစေတြ႕တာ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ရဲ႕ တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲအၿပီးမွာပါ..ရဲရင့္မႈေတြ၊ တက္ ၾကြ မႈေ တြနဲ႕၊ လန္းဆန္းနုပ်ိဳတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ အေနနဲ႕ ေတြ႕ခဲ့ရတာပါ…သက္ဆိုင္ရာ တုိင္းႏွင့္ ၿပည္ နယ္ အသီးသီးမွာ ၀င္ခြင့္စာေမးပြဲေတြေၿဖဆိုရင္း ေနာင္တစ္ေခတ္ရဲ႕ ေအာင္စစ္သည္ ၿဖစ္ဖို႕ အိပ္မက္ေ တြ အၿပ ည့္ နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတဲ့ လူငယ္ေလးေတြအၿဖစ္ သူတို႕မ်က္ႏွာေတြက လန္းဆန္းလို႔.… ရြယ္တူ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘာလုပ္ဖို႕ ၀င္မွာလဲကြာ …ေန႔ေသမွန္း ညေသမွန္းလဲ သိတာ မဟုတ္ဘူး.. ဘယ္ေတာ့ ကိုယ္အဂၤါေတြ ၿပတ္ေတာက္မလဲ ဆိုၿပီး စိတ္ပူေနရေသးတယ္… စသည္ၿဖင့္ တားၿမစ္မႈေတြၾ ကားမွာ ေတြေ၀မႈမရွိဘဲ ဆံုးၿဖတ္ခဲ့ၾက တယ္..

စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႕ အားေပးခဲ့တဲ့ မိဘေတြရွိသလို၊သားရဲ႕ဆႏၵကို မတားရက္လို႕ လိုက္ေလ်ာေပးခဲ့တဲ့ မိဘေတြ ကိုလဲ သူတို႕အနားမွာ ေတြ႔ရၿပန္တယ္.. ငါ့သားေလး မေကာင္းတာ လုပ္တာမွ မဟုတ္ပဲ. .အေမဂုဏ္ ယူပါတယ္ဆိုၿပီး မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ခြင့္ၿပဳခဲ့တဲ့ မိဘေတြလဲ ရွိခဲ့တာပါပဲ.. …၀င္ခြင့္ စာေမး ပြဲေတြ ေအာင္ၿမင္သြားလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ သူတို႔ ၊ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဗိုလ္ေရြးစာေမးပြဲကို ဆက္လက္ေ ၿဖဆိုခြင့္မရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားေပးရင္း အိပ္မက္ေတြကို ဖန္ဆင္းခဲ့ၾကတယ္…. စစ္တကၠသိုလ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုေနရာပါလိမ့္ဆိုၿပီး စဥ္းစားရင္း သူတို႔ အိပ္ရာ၀င္ခဲ့ၾကတယ္…

အိပ္မက္ေတြရဲ႕အဆံုးမွာ ဆိုကၠားနင္းတဲ့ဖခင္က ကိုယ့္သားေသတၱာကို ဆိုကၠားေပၚတင္လို႕ ဗိုလ္ေရြး စာေမးပြဲ သြားေၿဖမယ့္ သားကို အားေပးေနတာကိုလဲ သူတို႕ထဲမွာေ တြ႕ၿမင္ခဲ့ရတယ္.. လယ္လုပ္တဲ့ဖခင္ ကလဲ ေထာ္လာဂ်ီေပၚ ေသတၱာတင္လို႕ ကားဂိတ္ အေရာက္လိုက္ပုိ႕၊ ၾကြယ္၀တဲ့ မိသားစုေတြကလဲ ကိုယ္ပိုင္ ကားေတြနဲ႔ လိုက္ပို႕၊ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကို ကန္ေတာ့ၿပီး မိဘေမာင္ႏွမေတြ လိုက္ပို႔တဲ့ သူကလဲ ပို႕ ၊ဒါေပမယ့္ သူတို႔မိဘေတြအားလံုးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ငါတို႕သားေ လး ေနာင္တစ္ေခာတ္ ရဲ႕ ေအာင္စစ္သည္ တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေစဖို႕.. ငါ့သားၾကိဳးစားကြာ.. အေဖအပင္ပန္းခံၿပီး သင္ေပးခဲ့ရတဲ့ ပညာေတြအတြက္ ငါ့သား ႏိုင္ငံအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္၊ အေဖတို႕လဲ ဂုဏ္ယူႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားကြာ လို႕ေၿပာေနတဲ့ ဖခင္ကို လူၾကားထဲမွာ ကန္ေတာ့ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ သူတို႕ကိုလဲ ေတြ႕ရၿပန္တယ္..

ဗိုလ္ေရြးထဲကိုစေရာက္တာနဲ႕ တစ္သက္လံုးႏွစ္ လက္မေအာက္ မေရာက္ဖူးတဲ့ဆံပင္ကို စစ္သားပံု စသြင္း ခ်ိန္ မွာ မအီမလည္နဲ႔ တစ္ေယာက္ပံု တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး စေနာက္ေပ်ာ္ရႊ င္ေနတာ လဲ ေတြ႔ရတာပဲ.. စစ္ေဆးမႈေ တြ အမ်ိဳးမ်ိဳး အၿပီးမွာေတာ့ စစ္တကၠသိုလ္ဗိုလ္ေလာင္း ဆိုတဲ့ ေနရာတစ္ခုအတြက္ အိပ္မက္သစ္ တစ္ခု စတင္ၿပန္ေရာ. .Defence Services Academy (DSA) ဆိုတာ ဘာၾကီးပါလိမ့္ေပါ့.. ဘယ္လိုေနရာ မ်ိဳးလဲေပါ့.. ၿပင္ဦးလြင္ဆိုတာ ကိုေရာက္ရင္ ဘာလုပ္မယ္ဆိုၿပီး စိတ္ကူေတြ ကိုယ္စီနဲ႔သူတို႔၊ အစ္မတို႕ သားေလး စစ္ဗိုလ္ၿဖစ္ေတာ့မွာဆို ၊ဘယ္ေတာ့ၿပင္ဦးလြင္ သြားရမွာလဲ၊ အစ္မသားေလးက စစ္ဗိုလ္ရုပ္ေလး၊ အစ္မသား ကေတာ့ တာ၀န္ေက်ၿပီ၊ အိမ္ကေကာင္ကေတာ့ စာေမးပြဲေတာင္ မေအာင္ေသးဘူး…စတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က စကားေတြၾကားမွာ ဂုဏ္ယူေက်နပ္ေနတဲ့ သူတို႕မိခင္ေတြ၊ တစ္ရြာလံုးမွာ တစ္ေယာက္၊ တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာမွ ဆယ္ဂဏန္းေလာက္ အေရအတြက္မို႕ သူတို႕ကို အားလံုးက အားက်လို႕ပါပဲ…

သက္ဆုိင္ရာ တုိင္းအလိုက္က ထြက္ခြာလာတဲ့ ရထားေတြၾကီးထဲမွာ သူတို႕ေတြစုရံုးလို႕ လူငယ္တို႕ရဲ႕ အားမာန္ေ တြနဲ႔ ၿပင္ဦးလြင္က စစ္တကၠသိုလ္ဆုိတဲ့ ေနရာၾကီးကို တေရြ႕ေရြ႕ ခ်ီတက္ခဲ့ၾက တယ္.. ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ စစ္တကၠသိုလ္ဆီသို႔….အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က အသုတ္လိုက္ေရာက္လာတဲ့ ရြယ္တူ လူင ယ္္ ေတြ ၾကားထဲမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္ရင္း ဗိုလ္ေလာင္းတ စ္ေယာက္ ၿဖစ္ဖို႕ အစစ္ေ ဆးခံဖို႕ သူတို႔ ၿပင္ဆင္ၾကရတယ္…ရႊီ ဆိုတဲ့ခရာမႈတ္သံနဲ႕အတူ မနက္ ငါးနာရီမွာ အိပ္ရာထရ တာေတြ၊ ညဆယ္နာရီမွာ မီးပိတ္ခ်ိန္ဆိုၿပီး ခရာမႈတ္သတိေပးသံအဆံုး အေဆာင္တိုင္းမီးပိတ္လို႕ စစ္ေၿမၿပင္ မွာလိုပဲ အလွည့္က် ကင္းစနစ္နဲ႕ သတ္မွတ္ခ်ိန္မွာ အိပ္ရာထၿပီး ကင္းေစာင့္ခဲ့ရတာေတြ၊ အရာအား လံုးဟာ သူတို႕အတြက္ အသစ္ အဆန္းေတြၾကီးပါပဲ..

အဆင့္ဆင့္အၿပီးသတ္ စစ္ေဆးၿခင္းေတြမွာ ေဆးစစ္ခ်က္အဆင့္မမွီလို႕ ၿပန္သြားတဲ့ သူေတြ၊ ခံႏိုင္ရည္မ ရွိ္လို႕ ေစာစီးစြာ လက္ေၿမွာက္ အရံႈးေပးသြားတဲ့ သူေတြနဲ႔ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္းအၿဖစ္ သူတို႕ေတြ ကိုပဲ ေနာက္ဆံုးမွာ ေတြ႕ၿမင္ခဲ့ရတယ္…သူတို႕ေတြအားလံုး စနစ္တက် တန္းစီလို႕ ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို ထိၿပီး ဆိုခဲ့ၾကတဲ့ သစၥာတရားေတြမွာ သူတို႔မ်က္ႏွာေတြက ရဲရင့္ေၿပာင္ေၿမာက္လို႔ပါပဲ. .ပုခံုးေပၚမွာ အၿဖဴေရာင္ ဘားေလးတ စ္ခုရဖို႕ under training သံုးလကာလကို ၿဖတ္သန္း ရခ်ိန္မွာ စစ္သားဘ၀ ဆိုတာ သူတို႔စၿပီး နားလည္ခဲ့ၾကတယ္..ၿပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ၾကီး ဘယ္ေလာက္လွလဲ ဆိုတာလဲ သူတို႕မသိဘူး..

ၿပင္ဦးလြင္သူေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ေခ်ာလဲဆိုတာလဲ သူတို႕နဲ႔မဆိုင္ဘူး. .သူတို႕သိတာသူ တို႕ရဲ႕ ေန႔စဥ္ တာ၀န္…ဘယ္ညာ..ဘယ္ညာ ေၿခလွမ္းမွန္စြာနဲ႕ မနက္မိုးလင္းတိုင္း ေၿပးခဲ့ရတဲ့ သံုးမိုင္၊ သတိ၊ သက္သာ၊ေ အးေစ အေၿခခံတဲ့ စစ္သား တစ္ေယာက္ရဲ႕အေၿခခံ စစ္သင္တန္း၊ပင္ပန္းလို႕ ေဆးလိမ္းေပးမယ့္သူမရွိ၊ ညစ္ေပတဲ့ အ၀တ္ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပးမယ့္သူမရွိ၊ အစားအေသာက္ပ်က္လို႕ ခ်က္ၿပဳတ္ေကၽြးမယ့္သူမရွိ၊ ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္ထမ္းလို႕ တာ၀န္ ေက်တတ္ေအာင္ သင္ၾကားခဲ့ၾကတယ္..ကင္းက်တဲ့ ညအခ်ိန္ေလးေ တြမွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ ညရထားသံေတြနဲ႕ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕အေမ့အိမ္သီခ်င္းဟာ သူတို႕ေတြကို မ်က္ရည္ ၀ိုင္းေ စတဲ့အထိပါပဲ..

သာမန္လူတစ္ေယာက္ဘ၀မွာ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ သံုးခ်ိန္ရွိသလို စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း ဘ၀မွာလဲ ရွိပါတယ္…ပထမဆံုးက အဆင့္ဆင့္စစ္ေဆးၿခင္းေတြ ေအာင္ၿမင္ၿပီးလို႕ ငါစစ္တကၠသိုလ္မွာ ပညာ သင္ ရေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့ အခ်ိန္၊ ဒုတိယကေတာ့ ဗိုလ္ေလာင္းအသိအမွတ္ၿပဳ ေဒါက္တင္ပြဲ အခမ္း အနား ပါ.. အၿပင္ကို ထြက္ခြင့္ရေတာ့မယ္…စာေပပညာေတြ သင္ၾကားရေတာ့မယ္. .စေန၊တနဂၤေႏြ မွာ မိဘ နဲ႔ေ တြ႕ခြင့္ရေတာ့မယ္ေလ..ဒါေပမယ့္ ပိုၾကီးေလးတဲ့ တာ၀န္ေတြၿဖစ္လာ တယ္ဆိုတာ သူတို႕ေ နာက္မွ သိလာ ၾကတယ္..မနက္မိုးလင္း သံုးမိုင္ေၿပးၿပီးလို႕ အၿပန္မွာ စာသင္ခန္းသြား ဖို႕ ေၿပာင္လက္ေ နရမယ့္ ဖိနပ္ ရယ္၊ ေတာက္ေၿပာင္သပ္ရပ္ေနရမယ့္ ၀တ္စံုရယ္၊ဆရာ၊ဆရာမေတြကို ၿပရမယ့္ စာေတြရယ္. .ေ သာၾကာ ညေနခင္းတုိင္းမွာ သက္လံုေလ့က်င့္ခန္း ငါးမိုင္ရယ္၊ ထပ္တိုးလာတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္း တာ၀န္ ၀တၱရားေ တြကို သူတို႕အၿပံဳးမပ်က္ထမ္းေဆာင္ရေတာ့မယ္။ အေနာ္ရထာ၊ က်န္စစ္သား၊ ဘုရင့္ေနာင္နဲ႔ အေလာင္း ဘုရား တပ္ရင္းအသီးသီးမွာ မိမိတပ္စု၊ တပ္ခြဲက စလို႕ အမိစစ္တကၠသိုလ္ၾကီး တစ္ခုလံုးဟာ သူတို႔ လုပ္ေ ဆာင္ခ်က္ေတြအေပၚမွာ မူတည္လာၿပီကိုး…

စနစ္တက် တန္းစီလို႕ စစ္သီခ်င္းေတြဟစ္ေၾကြးရင္း စာသင္ခန္းေ တြဆီကို သူတို႕ လွမ္းလာခ်ိန္ေတြမွာ ၾကက္သီးေတြ တၿဖန္းၿဖန္း ထလို႔ပါပဲ.. အမ်ိဳးခ်စ္တဲ့ဇာနည္၊ တုိင္းၿပည္၀န္ထမ္းမည္၊ စစ္တကၠသိုလ္ေ က်ာင္းသားမ်ား စြမ္းရည္၊ ေပးအပ္တဲ့တာ၀န္၊ တို႕ေက်ပြန္ရမည္ ၊အားခဲကာဇြဲနဲ႕ တက္လွမ္းခ်ီ..

ေနဘယ္ေလာက္ပူပူ၊မိုးဘယ္ေလာက္ရြာရြာ၊ေဆာင္းဘယ္ေလာက္ေအးေအး သူတို႔ေတြအတြက္ မႈစရာ မဟုတ္ပါဘူး…မိုးရြာခ်ိန္တိုင္းမွာ သူတို႕ေတြဆိုတတ္ၾကတဲ့ စစ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကေတာ့ မိုးေတြကလဲ မစဲဘဲ ရြာေနတယ္၊သူတို႕အေလာင္းေကာင္ အကာအကြယ္ၿပဳလို႕၊ ငါတို႕တုိက္ ရတယ္၊ ဒို႕ဗိုလ္က ဓားဆြဲလို႔ ေရွ႕ကတက္ပါတယ္၊ဘယ္မွာေၾကာက္စိတ္ရွိမလဲ ငါတို႕စစ္သားရယ္…

အခ်ိန္ေတြအလီလီၿဖတ္သန္းလို႕ တစ္နွစ္တာ ၿပီးဆံုးမႈမွာ သူတို႔ၿပန္ခ်ိန္ေရာက္ ရွိလာပါၿပီ… ခြင့္ တစ္လ ဆိုတဲ့ အတိုင္းအ တာ မွာ မိဘရင္ခြင္ ခဏၿပန္ခြင့္ ရေတာ့မယ္ေလ… စိတ္ကူးေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ ရူးၾကေတာ့ တာ ပါပဲ.. ခ်စ္သူေ ကာင္မေလး ရွိတဲ့သူ မ်ားၾကေတာ့ ညအိပ္ရင္ေတာင္ စိတ္ကူးေတြထဲမွာ ၿပံဳးရႊင္ လို႕ေပါ့.. ဒီလိုနဲ႔ပဲ အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ကို ေရာက္ခဲ့ၿပန္ေပါ့… တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ သင္ၾကားၿပီးဆံုး သြားတဲ့ စစ္ပညာ ၊ စာေပပညာေ တြ ထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႕ အမိန္႕ဆိုတာေတြလဲ ပါပါတယ္.. စံနမူနာၿပေခါင္းေ ဆာင္ၿခင္းနဲ႕ အေၾကာက္တ ရား နဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ၿခင္းေတြနဲ႕ လက္ရွိတပ္မေတာ္ မွာ ေခါင္းေဆာင္ေ ကာင္းေတြၿ ဖစ္ဖို႕ စံနမူ နာၿပ ေခါင္းေ ဆာင္ တတ္ဖို႕လိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ သင္ၾကားခဲ့ရၿပန္ပါတယ္..

ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀ရဲ႕ခံစားခ်က္မ်ိဳးစံုကို ေၿပာရင္စာဖြဲ႕လို႔ မကုန္ႏိုင္ပါဘူး.သူတို႔ေတြအားလံုးဟာ ဒီဇင္ဘာ ၁၉ ဆိုတဲ့ရက္စြဲေ လးမွာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ၿပန္တမ္း၀င္အရာရွိဘ၀ကို ရခဲ့ၾကတယ္… ဒါဟာသူတို ႕ဗိုလ္ေလာင္း ဘ၀ရဲ႕ တတိယေၿမာက္ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ပါပဲ…သူတို႔ေပးဆက္ခဲ့ရတဲ့ လူငယ္ဘ၀တစ္ခုလံုးအတြက္ သူတို႕ ပုခံုး ထက္မွာ ေရႊေရာင္ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ တပ္ဆင္ခြင့္ရခဲ့ရတယ္..တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ ၾကီးၿမင့္လာတဲ့ သူတို႕ ဘ၀ေတြမွာ အရြယ္နဲ႕ မလိုက္ေလာက္တဲ့ တာ၀န္၀တၱရားေတြ၊ လူတန္းစားမ်ိဳးစံုကို အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့ေ ခါင္းေဆာင္မႈအရည္အေသြးေတြ၊ သူတို႕ရင္ဘတ္ထဲက ခိုင္ၿမဲတဲ့ သစၥာတရားေတြနဲ႕..ေပးအပ္တဲ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာ င္ဖို႕ အဆင္သင့္ၿဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္..

ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀ကုန္ဆံုးလို႕ တိုင္းၿပည္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ၾကရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေရာက္ရာေနရာ၊ ကိုယ္က် တဲ့ တာ၀န္ကိုေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကၿပန္တယ္.. ရြယ္တူလူငယ္ေတြရဲ႕ ၀တ္စားဆင္ ယင္ မႈ၊ ရြယ္တူလူငယ္ေ တြရဲ႕ လြပ္လပ္စြာ လႈပ္ရွားရုန္းကန္မႈ ၊ရြယ္တူလူငယ္ေတြရဲ႕ တစ္ၿခားၿခားေသာ နည္း လမ္းေ တြနဲ႕ တိုင္းၿပည္ တိုးတက္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းေနၾကတဲ့အထဲမွာ သူတို႕ေတြဟာလည္း သူတို႕က်ရာေ နရာမွာ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတယ္… နယ္စပ္ေဒသရဲ႕ မဆုတ္တမ္း ခံစစ္ကုန္းေတြမွာ၊ နယ္စပ္ေ ဒသ ေအးခ်မ္း သာယာေ ရးအတြက္ ကင္းလွည့္ေစာင့္ၾကပ္ေပးတဲ့ ေနရာေတြမွာ အသက္ကို ပဓာနမထားပဲ ကူညီခဲ့ၾကတယ္.. အေၾကာင္း ေၾကာငး္ေၾကာင့္ တိုင္းၿပည္အတြက္ အသက္ေပးသြားၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို တတ္စြမ္း သမွ်ကူညီၾကတယ္…

သူတို႕ထဲကမွ ကိုယ္လက္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းေတြကို တိုင္းၿပည္အတြက္ ေပးလႈခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြလဲ ဒုနဲ႕ေဒးပါပဲ. .တိုင္းၿပည္တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ရင္း တိမ္းပါးသြားတဲ့ မိဘေတြရွိခဲ့ရ င္ေတာင္မွ အေ၀းကေ နပဲ ေနာက္ဆံုး ကန္ေတာ့ခြင့္ ရတဲ့ သူတို႕တာ၀န္ေက်ပြန္မႈေတြ ကိုလဲ ေလးစားမိပါတယ္… အားလံုးဟာ တိုင္းၿပည္ အတြက္ လုပ္ေနၾကတာပဲ မဟုုတ္လား.. ဂုဏ္ယူပါတယ္ ေအာင္စစ္သည္တို႕ရယ္… မင္းတို ႕ေပး ခဲ့တဲ့ အသက္ေသြးေတြ၊ မင္းတို႕ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းေတြအတြက္ ငါတို႔အၿမဲတမ္း ဂုဏ္ယူေနမွာပါ. .ဒီလိုပဲ ငါတို႕လိုတပ္မေတာ္ထဲ မ၀င္ေရာက္ႏိုင္ေပမယ့္ ငါတို႔တိုင္းၿပည္ ေကာင္းစားဖို႕အတြက္ ၾကိဳးစားေ နၾကတဲ့ လူငယ္ေတြကေကာ၊ ငါတို႔ၿမန္မာႏိုင္ငံက ၿပည္သူတစ္ရပ္လံုးကပါ ဂုဏ္ယူေနၾကမွာပါ..

သူတို႕ေတြရဲ႕ထိုက္တန္တဲ့ ဆုလာဒ္အေနနဲ႕ ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာ ၁၉ ဆိုတဲ့ရက္စြဲေလးမွာ ထပ္ဆင့္တိုးလာတဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေတြနဲ႕ အတူ တစ္ဆင့္ၿမင့္တဲ့ တာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ၾက၇ေ တာ့မယ္..သူတို ႕ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾ ကတယ္.. တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ သူတို႕နဲ႔အတူ မလိုက္ပါႏိုင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္လဲ ဆုမြန္ေကာ င္းေတြ ေတာင္းေ ပးေနၾကတယ္… အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ မွာလဲ သာသနာအက်ိဳးအတြက္ အလႈဒါနေတြကို စုေပါင္းလု ပ္ၿပီး သာဓုေခၚေနၾကတယ္… ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ တာ၀န္ေ က်ပြန္ၾကပါ..ငါ တို႕ၿပည္သူေတြ အားလံုးကလဲ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ဂုဏ္ယူေနၾကပါအံုးမယ္… ဘ၀တစ္ခုလံုးေ ပးဆပ္ၿပီး တိုင္းၿပည္တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ၾကတဲ့ ေနာင္တစ္ေခာတ္ရဲ႕ ေအာင္စစ္သည္မ်ားကို ဂုဏ္ယူပါတယ္…ၿပီးေတာ့ ၿပည္သူထဲက စစ္သား တစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ့ ငါကလဲ အေလးၿပဳလိုက္ပါတယ္…

 

 တိုင္းျပည္တိုင္၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း ရာထူးအဆင့္ဆင့္တိုးျမွင့္လာခဲ့သည့္ အရာရွိမ်ား အားလံုးအတြက္ ဤ စစ္တကၠသိုလ္ အမွတ္စဥ္(၄၆) ဗိုလ္ၾကီးအဆင့္တိုးအထိမ္းအမွတ္အား ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

ကိုစိုင္း
ေခတၱ-ရုရွား

 

OppositEyE