" စစ္ကားစိမ္းၾကီး ေပၚက မတစ္ေထာင္သားေတြ တစ္ခ်ဳိ႕ ေျမၾသဇာ ျဖစ္သြားျပီ ဆိုတာ သူတို႔ မသိဘူး "

TE 11 ေနာက္က မတစ္ေထာင္သားေတြရဲ့ မ်က္လံုးေတြကို
အဲဒီစကတ္တိုမေလးေတြက ျပန္ၾကည့္တယ္
အညိဳပုပ္ေရာင္ေလလွိဳင္းေတြေပါ့
ပုပ္အဲ့အဲ့ နံတယ္..............။
လဘၹက္ရည္ဆိုင္မွာ မီးျခစ္ေတာင္းေတာ့

ဆိုင္ထဲက အရႊယ္ေကာင္းလူရႊယ္ေတြက ဆတ္ခနဲ ၾကည့္တယ္
ကမၻာ့ဝင္ရိုးလိုေပါ့..
၂၃ ဒီဂရီ ၂ ပိုင္းဆပိုင္း ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး............။
မိုးေျဖာက္ၾကားမွာ ထမင္းတႏွပ္အတြက္ မီးေမႊးေတာ့
ေက်ာင္းၾကိဳျပန္တဲ့ အမိသည္က လက္ညိဳးထိုးျပီးေျပာတယ္
"သား ပညာမတတ္ရင္ အဲဒီစစ္သားၾကီးေတြလိုျဖစ္မယ္"
မိုးၾကိဳးဆိုတာ ၆ေပေအာက္ေလထုမွာလဲ ပစ္တတ္ေသးေတာ့
ေရျပင္ညီအတိုင္း ထြက္တယ္။
ျမိဳ႔ေလးကေတာ့ ညဘက္အမဲလိုက္ပြဲအတြက္ ကာလာေရာင္စံုနဲ႔
ေျခဆန္႔ေနခဲ့ျပီ ။
တစ္ခ်ိဳ႔အတြက္ကေတာ့ ဆည္းဆာနဲ႔အျပိဳင္ မိသားစုလမ္းေလွ်ာက္ပြဲေပါ့
ဒီလိုပါပဲ ႏွလံုးသားတစ္ခ်ိဳ႔ကို ေစ်းတင္ျပီး ေလလံတင္တဲ့ အခါသမယ...
.....................

မီးခိုးလံုးမြန္တဲ့ ေဟာဒီ ကားတန္းေပၚမွာ
တိတ္ဆိတ္မွူကိုေလးလံစြာထမ္းတဲ့
အစိမ္းေရာင္ ျခံစည္းရိုးတိုင္ေတြ ပါတယ္ အေမ ။
ျမိဳ႔ကေလးကိုႏွဴတ္ဆတ္ေတာ့ တာ့တာျပမဲ့လူ မရွိဘူး
ေနမင္းက အိပ္ေတာ့ဖို႔ေခါင္းျမီးျခံဳေတာ့
ေသြးဆာသူလိုသတ္မွတ္ခံရသူေတြ
အေရွ႔ဘက္ကို ခရီးထြက္ရတယ္။
ဒါ ျဖစ္ျမဲပဲေလ။
ရာဇဝင္ထဲမွာေတာ့ ဦးေဆြးဆံျမည့္ တဲ႔..
၂၁ရာစုရဲ့ ေဟာဒီ အခြံစိမ္းကို ဖြင့္ျပခြင့္ရရင္
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ေဆြးေနမယ္...။
........................
......................
......................
တစ္မိုးကုန္ေတာ့
ဒီျမိဳ႔ကို ျပန္ေရာက္တယ္ ။
ေပါင္တိုမေလးေတြ အၾကည့္က ညိဳဆဲ
လဖၻက္ရည္ဆိုင္ေတြထဲက အၾကည့္ေတြက ေစာင္းဆဲ
ေက်ာင္းတတ္တဲ့ကေလး စာၾကိဳးစားေနျပီလား
ဒါေပမယ့္...
စစ္ကားစိမ္းၾကီးေပၚက မတေထာင္သားေတြတစ္ခ်ဳိ႔
ေျမၾသဇာျဖစ္သြားျပီ ဆိုတာ သူတို႔ မသိဘူး ေမေမ။

ငွက္ခါး

(ေရွ႔တန္းသို႔အသြား ျမိဳ႔ကေလးတစ္ျမိဳ႔မွာ ကားရပ္နားစဥ္တညေနခ်ိန္ခါမွာ တပ္ခြဲမွူးတစ္ေယာက္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ေလး ကို ေရးဖြဲ႔ခဲ့ ပါသည္)